Orhan Pamuk’tan salgın yorumu: ‘Bana acılar içinde ölme korkusu verdi ve onunla baş etmeyi öğretti’
Nobel ödüllü müellif Orhan Pamuk’un merakla beklenen yeni romanı ‘Veba Geceleri’ 23 Mart’ta çıkıyor. Dün YouTube’da bir görüntü yayınlayan Pamuk, Yapı Kredi Yayınları’ndan çıkacak kitabını anlattı.
Kitabının en sonundan bitirdiğini söyleyen usta muharrir bu romanı 40 yıldır düşündüğünü belirtip “Olaylar 1901 yılında Osmanlı İmparatorluğu’nun Doğu Akdeniz’deki küçük bir adasında, Minger’de geçiyor. Sultan Abdülmecid’in vilayet yaptığı, suyu, havası, insanı lisanı bir öbür olan, yarısı Rum yarısı Müslüman olan bu adayı ve merkez kenti Arkaz’ın ben sokak sokak mesken konut yıllarca kurdum” sözünü kullandı.
Habertürk’ün aktardığına nazaran Veba Geceleri’ni yazmaya 5 yıl evvel yazmaya başladığını söz eden Orhan Pamuk, o vakitler koronavirüs olmadığı için herkesin “Niye veba ve salgın romanı yazıyorsun” diye sorduğunu ve bu kelamlarıyla “Ne alaka bunlar geçmişte kaldı” demek istediklerini söyleyip şöyle devam etti:
“Ben de onlara halkı karantina tedbirlerine uymaya, itaat etmeye zorlayan paşaların, askerlerin, memurların ve hekimlerin aslında, millete çağdaş hayatı ve laikliği benimsetmek isteyen çağdaşlaşma yanlısı siyasetçilere çok benzediğini söylerdim.”
‘BU KAYGIYI KİTAPLARI OKUYARAK ANLAMIŞ LAKİN HAYAL EDEMEMİŞTİM’
Romanı için uzun araştırmalar yaptığını, pek çok kitap okuduğunu ve sabırla yazdığını anlatan Pamuk, kitaba başlamasının 3. yılında koronavirüs salgınının başlamasıyla etrafındaki herkesin ölümlerde, söylentilerden, hastalığı kimin getirdiğinden, karantinadan, sokağa çıkma yasağından, hastanelerin dolmasından kelam etmeye başladığını kaydetti:
“Romanımda yazdıklarım gerçek olmuştu.”
Orhan Pamuk artık herkesin kendisine eski salgınları ve o kadar kitap, makale okuduktan sonra koronavirüs salgınını kendisine öğrettiği yeni bir şey olup olmadığını sorduğunu söyleyip bu soruya verdiği karşılığı açıkladı:
“Evet bu soruya kesin bir karşılığım var; korku! Salgın bana acılar içinde ölme korkusu verdi ve onunla baş etmeyi öğretti. Bu kaygıyı kitapları okuyarak anlamış ancak hayal edememiştim. Zira dehşet, hele salgında ölme korkusu kitaplardan öğrenilmiyor. Bu bilgiyle romanımı bir yıl daha telaşla yazıp bitirdim. Artık en sonunda yayınlanıyor diye telaşlanıyorum, heyecanlanıyorum.”
Cumhuriyet
