Bir hafta evvel 99. doğum gününü, 9 Eylül’ü kutlayan hoş kentimiz, hafta içinde 2014 yılından bu yana yapılmayan bir tertibe, Turkcell Muhteşem Lig Final Yarışları’na konut sahipliği yaptı.
Sonuç belirliydi esasen. Ya ENKA, ya Fenerbahçe, bir kaç yarışta da Beşiktaş ve Galatasaray… Hem erkeklerde hem de bayanlarda ENKA ezeli rakibi Fenerbahçe’yi geride bırakarak şampiyonluk kupasını havaya kaldırdı.
Harika Lig’de İzmir’i temsil eden tek grup Gaziemir Belediyesi ise 139.5 puan toplayarak bayanlarda 6. sırada yer aldı. Gaziemir Belediye Lideri Halil Arda atletlerini yanlız bırakmadı. Yalnızca kendi atletlerini değil…
Gaziemir’den doğan lakin baltasını sarı lacivertli forma için sallayan olimpiyat atletimiz, Eşref Apak’ın varisi (ki Eşref’i geçerek 71.10 – 69.34, birinci oldu) Özkan Baltacı’ya da şampiyonluk şiltini gururla teslim etti.
Dereceler düşüktü. Rekor da gelmedi, deneyen de olmadı. Dönemin son yarışıydı. Birden fazla yıldız atletimizin başında kısa sürecek tatil ve sakatlıklarını büsbütün güzelleştirme fikri vardı. Gruplarına 8 puanı getirecek dereceleri yapıp kenara çekildiler. Olimpiyattı, U20’ydi, Elmas Lig’di derken, atletlerimiz bayan voleybolcularımız üzere ağır bir periyodu geride bıraktılar.
Bu ortamda İzmir için hayal olan şampiyonluk da çok uzaktı. Lakin İzmir’in şampiyonluktan çok daha fazla kıymetli kazanımlar elde ettiğini, bir atletizm kıvılcımının çakıldığını öğrendim.
Bunlardan en değerlisi Yüksek Performans Merkezi’ni değerli dostum Ali Aksu’nun “Ağabey sen yıllarca atletizm yazdın. Kesinlikle gel” daveti üzerine öteki basın mensupları ile birlikte gezdik. Bir vakitler koşularını takip ettiğimiz, fotoğraflayıp, yazdığımız Federasyon Lideri Fatih Çintımar ile de İsmail Ak – Çay Bahçesi’nde, şampiyon atletimiz şimdiki Genel Sekreter Halil Akkaş’ın bulunduğu ortamda uzun uzun söyleştik.
Çabucak gözlerimin önünden buranın eski hali ve bir devrin İzmirli atletleri resmi geçit yaptı.
Eski dostlarım, Rüzgarın Kızı Semra Aksu, kardeşi Ali Aksu, Ruhan İşim, Erdem Candaş, Ali Edebali, Aycan Tuncayengin ve buraya sığdıramadığımız emektarlar ne şartlarda çalışmıştı. Işıklarda uyusun Edip Akarsu hangi prosedürlerle atlet çalıştırıp, olimpiyatlara bayan sportmen yollamıştı. Profesör Doğan Hoca yıllarca nerelerden nasıl, yetenekler bulmuş İzmir atletizmini doruğa taşırken, onlarca atlet yetiştirmişti?
Bu ortada emektarlar derken, Soner Coşan hocamızı ve yeniden genç yaşta, bir Eylül ayında yitirdiğimiz Atletizm Vilayet Temsilcisi Sedat Türkmen’i rahmetle ve hasretle anmadan geçemeyeceğim.
Artık ise bir gibisi Antalya’da özel bir kuruluş tarafından “yok – yok” harikulade bir tesis yaratılmış.
İzmir artık olimpiyatlarda, Avrupalı, dünyalı atletlerle üç aşağı beş üst eşit şartlarda çalışacak atletlerimiz için madalya giden yolun geçtiği yer olacak. Emeği geçen, katkı koyan, sahip çıkan herkese teşekkürler.
Bu tesis kendini dünya starları ortasına atmak isteyen İzmirli atletler için de büyük bir talih.
Önümüzdeki dönemde erkeklerde TSK Spor Gücü ve Boğaziçi Üniversitesi, bayanlarda ise Adana Seyhan Belediyesi ve Trabzon Karayolları Muhteşem Lig’de yarışacak.
Yani İzmir atletizminin Harika Lig’deki yüzü yeniden Gaziemir Belediyespor olacak.
Dileğimiz olimpiyat atletlerimize yatırım yapan kulüplerimizin, parlak bir geleceği olduğuna yürükten inandığımız, atletizmi de pas geçmemesi ve bu uğurda onlara dayanak verecek kurum ve kuruluşların ortaya çıkması ve de taşın altına elini koyması.
Giderek yıpranan Atatürk Stadı Atletizm Pisti’nin tartanı ise ihaleye çıkarılacak. Seha Aksoy da elden geçirilecek. Bunun için hava koşulları ve ihale süreci bekleniyor. İzmir’e farklı bir hava getiren çalışkan, iş bilir, tuttuğunu koparan Vilayet Müdürü Murat Eskici’nin, bakanlığın dayanağıyla, Atatürk Stadı’na uygulanan pansuman önlemleri ortasında buna da geçerli bir tahlil bulacağına inancımız tam.
Bir diğer müjde de Vilayet Temsilcisi Hikmet Öncel’den aldım. Pandemi nedeni ile yapılamayan Torunlar Atletizm Müsabakası için de hazırlıklara start verilmiş. Çocuklarımıza atletizmi sevdirmek ve yine dış dünyadaki gerçek kimliği “sporların anası” na dönüştürmek yolundaki tüm eforları kutluyoruz, daha da fazlasını bekliyoruz.
Aklıma gelmişken, yabancı asıllı atletlerimizin da artık bu ülkenin bir evladı oldukları gerçeğini gözden kaçırmamak gerektiği. Futbolda, son periyotta basketbolda milyonlarca dolara transferler yapılıp vatandaş yapılanlar baş tacı edilirken, ülkemizi, daha iyi çalışma ve müsabaka şartları buldukları için yeğleyenler bayrağımız altında olmaktan son derece keyifli, gururlu ve bağlı olanlara kimi bölümlerce, hakarete varılan tenkitler yapıldığını da üzülerek öğrendim. Bu değişen dünyanın sportif bir gerçeği… Kıymetli olan bunu dejenere etmemek. İşin dozunu kaçırmamak. Onlar burada memnunsa biz de onların bize getireceği madalyalardan, derecelerden keyifli olmasını bilmeliyiz.
Asıl eleştirilmesi gereken ödüllü müsabakalarda, parsayı toplama ismine yurtdışından atlet getirip, bir kaç ay kampa alıp, mükafatı kaptıktan sonra “hadi güle güle” diyen ancak bu ortada da “Nasıl olsa kazanamam” deyip yarışmaktan kaçınan, yetenekli Türk atletlerini spordan soğutan zihniyet olsa gerek.
Cumhuriyet
