Birkaç gün evvel, bira üzere hafif alkollü içeceklerin satışı tekrar hür kaldı (Kiev’de hâlâ yasak). O denli olunca göl ve ırmak kıyıları ellerinde biralarla gezen çiftlerle, arkadaş kümeleriyle doldu. Buradaki piknik havasına bakınca birkaç yüz kilometre ötedeki cehennemi hayal etmek güç. Vinnitsa’ya artık bahar geldi. Umarım Kiev’e de gelir.
Aslında Kiev’de de yavaştan olağan hayata dönüş var. Kimi dükkânlar tekrar açılıyor. Eğitim kurumları uzaktan da olsa yine eğitime başlıyor. Kiev’in büsbütün kuşatılma ihtimali her geçen gün, zayıflıyor.
Odamda, Vinnitsa’nın lokal televizyon kanalı açık. Hava atağı tehlikesi olduğunda, yayın derhal kesiliyor ve ekranda bir hoparlör resmi belirerek kent sakinleri, en yakın sığınağa gitmeye çağrılıyor. Akşamları mahallî kanalda Ukrayna güvenlik servisi Vinnitsa vilayet teşkilatından genç bir bayan günlük raporu sunuyor: “İlimizde durum denetim altındadır. Bugün iki kişi Rusya lehine propaganda yaparken yakalanmıştır.”
Savaş, basılı gazetelere ölümcül darbe indirmiş, bayiler kapanmıştı. Geçen gün, lokal gazetelerden birkaç tanesi, savaş sonrası birinci nüshalarını verdi.
BANDOLU BİR AKTİFLİK
Evvelki gün savaşın başından beri birinci toplumsal aktifliğe denk geldim. Vinnitsa’nın merkezinde belediye bandosu, Ukrayna marşlarını ve klâsik müziklerini çalıyordu. Aslında hoş bir etkinlikti. Lakin aktifliği sunan bireylerin “Sıradaki parçayı dostumuz İngiltere Başbakanı Boris Johnson’a, bu şarkıyı bize büyük yardımlarda bulunan ABD Lideri Biden’a ve Amerika halkına” formunda sunumlar yapması ve bunların bir de ayrıyeten tercüman tarafından İngilizce’ye çevrilmesi beni düşündürdü. Biden’a ve Amerika’ya selam gönderilen konuşmada “Kiev’in üç gün içinde alınacağı sanılırken alınmadıysa, bunda sizin çok büyük rolünüz vardır” demeleri, herşey bir yana Ukraynalı askerlerin yazdığı destanı küçültmek demek. Bir de Avrupa ülkelerine selam gönderiliyor, göçmenleri kabul ettikleri için. (Oysa Avrupa, Ukrayna’nın genç nüfusunu kapıyor ve geri verir mi bilinmez.)
“Evet Rusya düşman olabilir lakin Batılılar da babalarının oğlu mu?” diye sormadan edemiyorum.
Cumhuriyet
