İBB Kültür AŞ tarafından hazırlanan “İstanbul’un Renkleri” kitabının tanıtımında Ekrem İmamoğlu, hemşerilerinin farklı kökenlerine vurgu yaparak “Bu kentin hiçbir topluluğunun ismi ‘azınlık’ değildir. Bir kişi de kalmış olsa o, kimliğinin temsilcisi olarak ‘asil’dir.
Bunun hissedilmesini bilhassa istiyorum. Ben 40 yıllık İstanbulluyum, Sayın Levi 500 yıllık! Kültürel katkılarıyla bu kenti zenginleştiren herkesi minnetle anıyorum. Yalnızca Rum, Ermeni, Museviler değil, onların dışında da birileri var: Bulgar, Süryani, Latinler, Polonezler, onlar ihmal ediliyorlar!” dedi. Pandemi şartları nedeniyle Yıldız Parkı’ndaki Malta Köşkü’nün bahçesinde açık havada düzenlenen ve kendilerinin de anlatıldığı kitabın tanıtım toplantısına İstanbul’da yaşayan farklı dinlere mensup kümelerin resmi temsilcileri katıldı.
Kitabın müellifleri ortasında bulunan ve bu yıl meslekteki 70. yılını kutlayan gazeteci Altan Öymen de yaptığı açış konuşmasında, “Çok renkli kültürümüzden bahsederken daima Türk, Kürt, Laz diye başlayıp devam ederler ancak anmadıkları diğer kümeler da vardır. Onların farkı, birebir dinden olmamalarıdır. Meğer Türk vatandaşlığı diye bir şey var. Ve bu kentte, bu ülkede yaşayan o insanların bu ülkenin zenginliğine katkıları büyük. İstanbul’un saraylarını Ermeni ustalar yaptı” örneğini vererek farklı dine mensup hemşerilerin kıymetine dikkat çekti. Ne yazık ki şimdilerde bu zenginlik fakirliğe dönüştü. Yıllar içinde çeşitli baskılarla Ermeni, Rum ve Yahudi nüfus azaldı. 500 yıldır gettolar oluşturmadan, mahallelilik kültürü içinde birlikte yaşadıkları, bayramları birlikte kutladıkları bu toprakları terk edip gittiler. Yerlerine yeni göçmenler geldi: Suriyeliler, Afrikalılar, Afganlar; ucuz işgücü olarak çalışan, kültürel katkıları kıt, daha iyi şartlarda yaşayacakları ülkelere gitmek için fırsat kollayan fakat bir yere gidemeyenler.
Bilhassa Suriyelilere yalnızca Sünni Müslüman oldukları için yardımlar ve kapılar açık. Tüm Cemaat Vakıfları Lideri Bay Levi’nin konuşması ise hüzünlüydü: Levi, 167 adet vakfın temsilcisi olarak içinde çocukların koşuşmadığı okullardan, ibadet yapılmayan kiliseler, sinagoglardan, yıkılmak üzere olan binalardan bahsederek “Bu eski binaları tekrar İstanbul’a kazandıralım. Vakıflar bunun için var, milletlerarası fon da bulunur. Ancak gerçek beşerlerle projeler yapmak, bürokratik mahzurları aşmak için İBB’nin takviyesi şart” dedi.
Toplantı bittiğinde vedalaşırken lider İmamoğlu’na gazeteci olarak bu talebin takipçisi olacağımı söyledim. Hakikaten de bu 167 vakfın elinde, birer mücevher hoşluğunda ibadethaneler, okullar var. Bunlar restore edilerek, kültür sanat kurumlarına dönüştürülerek İstanbul’un zenginliğine katılmalı. Hem işgalden hem taciz ve tahripten kurtulur. Turizme de hizmet eder. Kitap, hiç kuşkusuz çok heyecan v erici. Onu en kısa vakitte sizlerle buluşturacağım. Şimdilik bu toplantıdaki konuşmaların değerine atfen sayfaya sığması gerekliydi.
Cumhuriyet
