SİYAD üyeleri, geçen yıl Türkiye’de vizyona giren tüm yabancı sinemalar ortasında yapılan oylama sonucunda en yüksek oyu toplayan “Boyalı Kuş”u yılın en iyi yabancı sineması seçti. Sinemanın dağıtımcısı Öbür Sinema’ya mükafatı mart ayında düzenlenmesi planlanan 53. SİYAD Ödül Töreni’nde verilecek. Viktor Apalaçi listeye giren on sineması ortakoltuk. com’da yazdı. Özetleyerek yayımlıyoruz.
1) Pandemi nedeniyle 4 ay kapalı kalan sinema salonlarında ağustos ayında vizyona girebilen ancak ne yazık ki büyük izleyiciyle buluşamayan “Boyalı Kuş” bir başyapıt. Jerzy Kosinski’nin birebir isimli kitabından Çek direktör Vaclav Marhoul tarafından sinemaya uyarlanan Boyalı Kuş, 2. Dünya Savaşı sonlarında Doğu Avrupa’da yalnız bir Yahudi çocuğun acıklı hikayesini anlatıyor. Siyah beyaz çekilen sinema, savaşın yarattığı travmayı çocuk gözüyle gösteriyor. İzlenmesi sıkıntı bir sinema olduğuna dikkat çeken Apalaçi, sinemada adeta bir berbat beşerler resmi geçidi var diyor.
2) “Banliyöde bir çağdaş trajedi” diye özetlediği “Sefiller/Les Miserables”, Paris banliyölerindeki umutsuz gençlik üzerine bir siyasi manifesto niteliğinde. 39 yaşındaki Mali asıllı Fransız Lady Ly’nin senaryosunu yazıp yönettiği ve yargılamadan içinden çıktığı ortamı yansıttığı sinema bilindiği üzere Cannes Sinema Festivali’nde heyet mükafatı kazandı ve Oscar ve Altın Küre’de yabancı lisanda en iyi sinema adayları ortasına girdi.
3) İki kısımda Oscar adayı olan “Bal Ülkesi/Honeyland” Viktor Apalaçi’nin tabiriyle ekranlardaki en kaliteli belgeseldi. Yabanî kapitalizmi eleştiren sinemada Avrupa’nın son bayan arı yetiştiricisi Hatice Muratova’nın hikayesi anlatılıyor.
4) Apalaçi, “İsveç’in karamsar, çizgi dışı sinemacısı Roy Andersson absürt, nihilist toplumsal eleştirisi “Sonsuzluk Üzerine” İskandinavya’nın yüzleri gülmeyen, asık hızlı insanlarından bir resmi geçit sunuyor ”diyor.
5) Brezilya’dan gelen bir sinema Bacurau, unutulmuş küçük bir kasabada arka arda gelen ölümlerin meydana geldiği bir olayı anlatıyor.
6) Nihayet daha az iç karartan bir sinema, Filistinli Elia Suleiman’ın zeki bir absürt güldürüsü: “Burası Cennet Olmalı”. Ülkesinden ayrılıp yeni bir hayat kurmaya çalışan bir sanatkarın kimliğini, milliyetini, aidiyetini araştırma kıssası.
7) Roman Polanski’nin (86) tarih dersi niteliğindeki bol ödüllü “Subay ve Casus/J’accuse” Venedik’de Heyet Büyük Mükafatı ve Fibreski mükafatını kazandığı sinema Dreyfus’un suçlanmasını anlatıyor.
8) Cesar Diaz’ın yönettiği “Annelerimiz” 2013’de Guatemala’da çıkan iç savaşta yaşananlara odaklanan bir dram, Cannes’da Altın Kamera mükafatı kazanmıştı.
9) Nazizmi ve Hitler’i mizah yoluyla sinemaya taşıyan bir sinema “Tavşan Jojo”yu Yeni Zelandalı Waititi yönetmiş ve Hitler’i canlandırmış, Apalaçi, sineması “çılgın, insancıl, keskin bir mizah eseri parodi” diye tanımlıyor.
10) Bu seçkinin son sineması “Bedenimi Kaybettim” Cannes’da Eleştirmenler Haftası’nda Büyük Mükafatı kazanmış ve bunu gerçekleştiren birinci animasyon. Sinemada ayrıldığı bedenini bulmaya çalışan bir elin öyküsü anlatılıyor. Jeremy Clapin’in sineması bu seçkiye giren tek animasyon. Viktor Apalaçi; MUBİ’deki Josep isimli animasyon sinemasını de 2020 Cannes Seçkisi’nde yer aldığı ve Lumieres 2021’de “26. En iyi sinema ödülü”nü aldığı için öneriyor. Sinema, İspanyol ressam Josep Bartoli’nin hayatını anlatıyor.
Cumhuriyet
