Ünlü direktör Roman Polanski’nin 2002 üretimi, Piyanist sineması, 2. Dünya Savaşı’nın şimdi başında Almanya’nın Polonya’yı işgalini, bir piyano sanatkarı üzerinden anlatır. Polonya’nın en yetenekli piyanistlerinden biri olan, Yahudi Szpilman ve ailesinin Nazi işgalinden sonra değişen hayatları, savaşın sonuna kadar devam eden süreçte ele alınır.
Szpilman, Varşova radyosunda işgalden evvel yayın yapan son kişi olarak kalır ve radyo binası Naziler tarafından bombalanırken piyanosunu çalmaya devam eder. Zira müzik devam etmelidir! Sinemanın ilerleyen sürecinde, müziğe, sanata hürmet duyan, Nazi subaylarının yardımıyla, bir konutta tecrit de olsa piyanistimiz ömrünü sürdürür. Bir diğer deyişle, Naziler, kendilerine yok edilmesi gereken bir amaç olarak gösterilmiş düşmanı, işin içine sanat girince, değişik bir gözle ele alır.
Pandemi periyodunu de global bir savaş olarak görürsek, Türkiye’nin de hissesini aldığını söyleyebiliriz. Lakin uygarlığı sembolize eden, kültür, sanat elçilerine yönelik şefkatli eller nerede? Pandemiden en çok etkilenen bölümlerden biri de kapanan cümbüş yerleri ile birlikte işsiz kalan müzisyenlerdi. AVM’ler açıldı fakat bir cins ömür biçimine müdahale etmek de sayılacak biçimde, bilhassa cümbüş yerlerine hiçbir müsamaha getirilmemekle kalınmadı, yardım da edilmedi. O beşerler artık intihar ediyor!
İKİNCİ İNTİHAR
Yeni intihar, İzmir Buca’dan geldi. 11 aydır işsiz olan, bağlama sanatkarı, iki çocuk babası Fazilet Topuz hayatına son verdi. Husus ile ilgili olarak İstanbul Müzisyenler ve Sahne İşçileri Derneği yöneticisi Mert Baydeniz, “Son iki ayda intihar eden ikinci müzisyen kardeşimiz. Pandemide güç durumdayız, toplumsal garantimiz yok. İktidar yanlısı müzisyenlerin sesleri çıkmıyor, ülkemizde nam salmış sanatkarların ardında çalan federasyon liderinin sesi çıkmıyor.
Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın verdiği 3 bin TL ile bu işin dönmeyeceğini çok iyi biliyorlar. Kira 1500 TL, faturalar bin TL, eşi, çocuğu varsa. Bu formda nasıl uğraş edeceğiz” kelamlarıyla durumun vahametini gözler önüne seriyordu. Pandemi açıklanıp kapanma başlayalı, bir ay sonra bir yıl bitecek.
En başından beri sanatçı, müzisyen, sahne işçilerinin yaşadığı sorunlar, önemsememeye devam ediyor. Kimi belediyeler kimi sanatkarlara imkan tanırken ya da kimileri çevrimiçi konserler sunarken, kimileri hiç görmüyor. Müzik susuyor, müzisyenler ölüyor!
Cumhuriyet
