İki ay önceydi. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, İzmir’deki Göztepe Stadı’nın açılışına katıldı.
Alana indi, top sektirdi, hatta kaleye bir şut attı.
Sonra da kenarda kendisini izleyen TFF Lideri Nihat Özdemir’e, “Nihat Beyefendi, Nihat Beyefendi, futbol beton işlerine benzemez..” dedi.
Gülüştü protokol
Eh, haklıydı Cumhurbaşkanı!
Eski futbolcuydu zira Erdoğan. İETT’de libero oynamış anlatılana nazaran, hatta lakabı da “İmam Beckenbauer”miş, geriden oyun kurarmış.
Yani futbolu biliyor!
Lakin TFF Lideri’nin futbolu bilmediği, daha doğrusu futbolu yönetmeyi bilmediği EURO 2020’de ortaya çıktı.
Ülke idaresi, iktisat, dış siyaset, adalet sorunlarını bilmem lakin Cumhurbaşkanı futbol konusunda haklı; futbol beton işine benzemez!
Benzemedi, EURO 2020’de üzerimize çakılı bol beton döküldü!
Ancak burada salt Şenol Hocayı vurmayalım yerden yere! Ülkede futbol makûs yönetim ediliyor. Alınan kararlar sonraki gün değişiyor, adalet ögesi yerlerde dolaşıyorsa sizin ulusal kadrodan farklı bir şeyler bekleme talihiniz yok!
Şenol Güneş yönetim ediyordu, o da TFF’nin “iki ileri, bir geri” anlayışına uydu.
Haydi diyelim EURO 2020’deki İtalya maçı, açılış müsabakasıydı. Hakemler mesken sahibini tuttu.
Yenildik!
Galler bize aykırı geldi.
Fark yedik!
Pekala ya İsviçre?
2008’de, üstelik mesken sahibiyken yendiğimiz İsviçre’den niçin 3 gol birden yeriz?
Halbuki en iyi üçüncülük için çıkmıştık.
Birinci iki maçtaki eksi beş averaja karşın 2-3 farklı bir galibiyet, bizi bu kadar makus oynamamıza karşın bir üst tipe atabilirdi.
Lakin nerede?
Başlama düdüğü çaldı, İsviçre topa hakimdi, bitiş düdüğü çaldı, top yeniden İsviçrelilerdeydi.
Kaleci Uğurcan, lig performansının çok altındaydı, ki yediği birinci gol, sonradan çıkardığı 4-5 golü affettirmez.
Savunma oyun kuramıyor, oyun kuramayan defansın önünde de yeniden top tekniği zayıf, kesici tarafı güçlü Kaan ön libero oynatılmış.
Ozan, İrfan, bilhassa de Hakan kendi halinde.
Cengiz, “Bu kadar formsuzken bu hoca beni oynatıyorsa, bende hakikaten bir şeyler var” havasında…
Eh, bu türlü olunca kimse kusura bakmasın, elin oğlu acımaz, acımadı da!
Seferovic, yerleşik defansımızın ortasından gol attı.
Yüz yaşına gelen Shaqiri ile Xhaka, tüm ekip defansımızı bitirdi. Yüz yaş derken latife yapmıyorum, Shaqiri, Necati’nin Galatasaray’a transfer olduğu yıl sarı-kırmızılı gruba geliyordu. Necati artık antrenör, Shaqiri bizim defansı allak bullak etti.
Yani düşünün rakibi!
TFF’yi suçladık ya, Şenol Güneş’i de eleştirmeliyiz.
“Hocam, kadro birinci iki maçta makûs oynadıysa, takıma davet ettiğin öteki isimleri niçin düşünmedin” diye eleştirmeliyiz.
Futbol, beklenmedik atılımlar oyunudur.
Niye oyuna müdahele etmedin?
Sen kör bellemiş üzere birebir isimlerle dönüp durdun. Halil’in, Taylan’ın, Dorukhan’ın, Rıdvan’ın, Kerem’in ne günahı vardı?
Ya da çok mu yeteneksizlerdi?
Bir de şu beğenmediğimiz Halil Akbunar’ın Cengiz’den falan daha berbat oynama bahtı var mıydı?
Neyse, oynamayan oyuncular üzerinden tenkit kolay.
En azından niçin rahatsız etmedik rakibi?
Onlar bize nazaran ders çalışıp taktik yaparken, biz onların Shaqiri’sine, Xaka’sına niçin tedbir almadık?
Siz A Ulusal Kadro hocasıysanız, bu tenkitlere cevap vereceksiniz.
Zira “Bizim Çocuklar” diye bize alkışlanacak bir ulusal grup sunan da sizsiniz, EURO 2020’nin en makus kadrosunu alana süren de!
Husus karışmasın, bu ulusal kadro bu kadar berbatsa, birinci fatura Şenol Hoca’ya ve futbolculara değil, yazının başında söz ettiğim üzere TFF’ye kesilir.
Zira hem Yıldırım Demirören, hem Nihat Özdemir, futbolun tüm kıymetlerini altüst ettiler.
Cumhuriyet
