Atanamayan öğretmenler, güç şartlarda tamamladıkları eğitimlerinin sonucunda öğrencileriyle buluşmayı hayal ederken, geçinmek için değişik işlerde çalışmak zorunda kalıyor. Daha geçen haftalarda 23 yaşındaki atanamayan öğretmen Fedai Altun, çalıştığı inşaatta elektirik akımına kapılarak hayatını kaybetti. İbrahim Can Uzun geçen yıl, Eylül’de ise Hasan Kürşat Demir iş bulamadığı için ömrüne son verdi. Bugün öğretmenler günü. Atanamayan öğretmenlerle konuştuk…
ELLERİ SU TOPLADI
Adıyaman’da ailesiyle yaşayan Mehmet Akgün (24) bugüne kadar birçok işte çalışmış. “Ne iş yapıyorsun” diye soranlara kürek tutmaktan su tutmuş morarmış elini gösteriyor. “Tütün saplama, halı yıkama, taş duvar ve inşaatlarda demir kesme işlerinde çalıştım. Haftaya da dokuma işinde acemi olarak işe başlayacağım. Hayalim olan öğretmenlik haricinde her işi yapıyorum” diyen Akgün, “Bunca emeği bu türlü yerlerde sürünmek için mi verdim? Atama yerine fiyatlı öğretmen alıyorlar. Fedai Hoca üzere hayatını yitiren öğretmenlerin sayısı artıyor. ‘Okudun da ne oldu’ diyenlere ‘Mesleğimi yapıyorum’ demek istiyorum” dedi.
Sekiz çocuklu bir aileden olan Yılmaz Deniz Topkan (35) KKTC’de garsonluk yapıyor. İmkânsızlıklar içinde sürdürdüğü eğitim hayatında doktora yaparken, artık itimadı kalmadığı için eğitim hayatını sonlandırıp öbür işlerde çalışmaya başladığını söylüyor. Topkan, “Her gün biraz daha yıprandığımı hissediyorum. Onca yıl okuyup bir hiç olmak, sonra sıfırdan yeni bir hayat kurmaya çalışmak aşikâr yaştan sonra çok sıkıntı. Yaptığım işler ortasında ağırıma en çok giden ise fiyatlı öğretmenlik oldu. Öteki öğretmenlerle birebir işi yapmama karşın onların maaşının yarısından daha azını almak nasıl bir haksızlık? Kendi mesleğimi ise yalnızca hayalimde yapıyorum” diye konuştu.
BOŞUNA MI OKUDUN?
Diyarbakır’da ailesiyle birlikte yaşayan S.R.Y. meskenin en büyüğü. Yıllardır atama bekliyor. İnsanların kendisine acıyarak baktığını belirten Yentürk, “Atanamadın mı hâlâ? Boşuna okudun sen de’ diyorlar. Maruz kaldığımız bu biçim ruhsal baskılar da yaşadığımız bunalımlı sürecin bir kesimi. Onca kurulan hayal, ailemize verdiğimiz kelamlar… Ve karşılığında kırılan umutlar, başımızın gitgide öne eğilmesi… Bunun tanım edilmesi güç. Alanımda 75 sorudan 71 net bıraktım. Daha ne yapabilirim” diye sordu.
“İNTİHAR ETMEYİ DÜŞÜNDÜM”
Atanamayan öğretmenlerden A.A. ise iş bulamadığı için Niğde’de ailesine yardım ederek ömrünü sürdürüyor. A.A., “Kendimi boşa kürek çekmiş üzere hissediyorum. İçimde büyük bir eziklik ve başarısızlık duygusu yaratıyor. Aile baskısı ve etraftan gelen iğneleyici sorular bir mühlet sonra tahammül edilemez oluyor. Ben dahi bu süreçte birçok defa intihar etmeyi düşündüm” diye konuştu.
Trabzon’da kardeşiyle birlikte yaşayan Aytaç Köroğlu çiftçilik yapıyor. “Öğretmenin prestiji yok denecek kadar az diyen Köroğlu “Mezun olduktan sonra bir yıl İşkur’da çalıştım, akabinde hiçbir yere giremedim. O denli kuvvetli dayımız yok. Bulduğumuz üç beş kuruş para da kitaba, ÖSYM’nin yüksek imtihan fiyatlarına gidiyor. Umutlarımız tükeniyor” dedi.
Cumhuriyet
