Hele destur! “İnsanın öğrenmesi gereken birinci lisan, tatlı dildir” der Dede Korkut torunu, yediden yetmiş yediye Evliya Çelebi oğlu, Tomris Hatun’un adam olacak çocuğu, çağcıl Anadolu dervişimiz, ozanımız, bizden öte bizden fazla daha neyimiz neyimiz, başka ismiyle Barış Ağabey, Manço. “Barış der”, “Barış’a sorar isen”, “Barış’tır adım” diyerek kendisi de söyler zati müziklerinde, halk şiirimizdeki geleneği sürdürerek buna tabir, deyiş, cet ana sözlerimizi de (kimini yapı bozumuyla) ekleyerek. “Olayın hepsi bizim halkımızda, toplumumuzda var, tarihimizde, geçmişimizde, kültürümüzde. İnanılmaz varlıklı bir Türk kültürü var, bunu benim söylemem abes, herkes bunu biliyor. Çok canlı, yaşayan bir halk kültürümüz var bizim. Ben oradan elimi daldırıp daldırıp çıkarıyorum. Benim başım devamlı bunlarla meşgul esasen. Bir gün Sarı Çizmeli Mehmet Ağa oluyor bir gün Halil İbrahim Sofrası oluyor” der TRT’de 1988’de. Tek niyeti ve uğraşı “yâd-ı cemil” olmaktır, olmuştur da. MÖ 4000’den (bildiğimiz), MS 2000’lere elbette evvel matematiksel ve hoş Türkçemizle dosdoğru, müzik lisanının imkanlarıyla en çok türkülerimiz sayesinde dimdik ulaşan Türk kültürünün kazıcı, tekrar yaratıp aktarıcılarının başını çeken en andığımız dünya insanlarımızdan değil midir?
YAZ DOSTUM
Nane limon kabuğu bir hoş kaynasın aman, içine hatmi çiçeği, tutam zencefil, biraz tarçın… Defteri kalemi al, iyi yaz. Barış’a sorar isen bildiğimizi de ekmeğimizi de bölüşürüz biz, suyu içeriz tıpkı tastan, kalbimiz kırıksa selam alıp veririz gönül dağından. Kimi batı, kimi doğu, kuzey güney hepsi hakikat, herkesin var beş parmağı. Bizim yolumuz da bize gerçek, hiç döner miyiz? Ezgisi, güftesi, TV programları ile çocuğundan yaşlısına, toplumuna tane tane anlatır Barış Ağabey, ona nazaran bu dünyadan nitelikli geçmek neyse yollarını. Sağlıklı ve faziletli yaşamak, kendini bilerek ölmek. Her yanımız altın gümüş taş olsa, dalkavuklar etrafta el pençe divan dursa, sapa kulpa kapağa prestij eder miyiz?
MÜZİKLE EĞİTİM
İdeolojik yönelimleri bir yana koyup toprağına, dünyaya, yaşama bütüncül yaklaşır Barış Manço. Paha bedeldir, hangi kaynaktan olursa olsun. Müziği duyuşsal ve bilişsel eğitimde bir araç, bir kıymet transfer yolu olarak kullanmamız için iyi bir örnek. Küçük de severek eşlik eder büyük de dinler söyler, jenerasyonlar ortası uzaklığı kapatır müziklerini deneyimlemek. Kimsesiz cenazesini ceketiyle kaldıran Kul Ahmet’e Ahmet Beyefendi deyip sonunda hakkını verebilen de bizimdir Sultan Süleyman da Gülpembe, Muhteşem Babaanne, Arkadaşım Eşek de. Kâfi ki söylensin iyi, hoş, nedir bilinsin yanlışsız. Anadolu Rock diyoruz, çağdaş halk âşıkı diyoruz, bir şeyler diyoruz ya… pek kabul etmez bunları, kendi tabiriyle “ağır Türk müziği”dir onun yaptığı. Yeniden de demeden geçemeyeceğiz, ozan-baksı geleneğinden âşıklık sanatına değişe dolaşa ulaşan upuzun çizgide, dünya müzik formlarından da yararlanarak ürettikleriyle çığır açıcı oldu. Daima birlik beraberliğe vuran kucaklayıcı kalbiyle. Unutmayacağız. İstanbul trafiğinin durduğu insan cenazesinde… Selam sevgi sana, Barış Ağabey. Sanata evet.
Cumhuriyet
