Resmi kayıtlara nazaran mütevefa üzere görünse de hücre örgütlenmesi biçiminde faaliyetlerini yeraltında sürdürüyorlar hâlâ. Dikkat çekmemek için de sayfiye yerlerinde toplanıyorlar. Evvelki gün de Büyükada’da bir butik otelde bir ortaya geldiler. 12 Eylül’ün 41. yıldönümünde cuntacılara inat toplandıklarını söyleseler de yemezler. Tekrar bir şeyler karıştırdıkları kuvvetle beklenen. “Bu yaşta sokağa çıkmalarına bile 41 sefer maşallah demek lazım” demeyin sakın. Bunların her birinin sabıka kaydını döksek Gülhane Sınırı Hümayunu üzere metrelerce uzar masraf.
Hele de bu toplantıyı Enis Coşkun organize etmişse 40 sefer düşünmek lazım. Örgütçülükte ne yaman adam olduğunu eskiler bilir de yeniyetme güvenlik bürokrasisi nereden bilecek?
Bunlar tehlikeli bir iş karıştırmasalar yaşça en büyükleri olan Ergun Elgin “anma” mazeretiyle ta Urla’dan kalkıp ne diye gelecek?
Kemal Anadol, haftada üç gün, dört saat mühletle diyalize giren adam, sen kalk anma toplantısı için “Hayda bre efeler” deyip yollara düş, olacak iş mi?
ANILARI TAZELEMEK
Bizim Ali Abi’yi alın mesela; gazeteye gelmeyen adam koştura koştura Ada vapurlarına binip Büyükada’ya seyirtiyor. Bir de “Aman geç kalmayalım şu geminin daha erken saatte olanı var mı bir bakıverin çocuklar?” diye Aykut’la bendenize talimat veriyor.
Yok yok, kesin bir şeyler karıştırıyor bunlar…
Siz bakmayın “barış marış” mügalatalarına.
Genel Yayın Direktörümüz Aykut Küçükkaya, İsmail Saymaz ve ben yoksulu davet etmelerinin nedeni de zevahiri kurtarmak. Deşifre olurlarsa “Vallahi biz Barış Derneği sanıkları olarak 12 Eylül’ün yıldönümünde faşist darbeyi tel’in ve anılarımızı tazelemek için toplanmıştık. Gazetecileri bile çağırdık” demek için.
Yakalanmaları halinde o toplantıya yasal kılıf bulmak için 12 Eylül’deki avukatları Turgut Kazan’ı çağırmayı da ihmal etmemişler. O da tek avukat yetmez, hem yeni devrin şifrelerini kendisinden daha iyi bilir diye olsa gerek avukat kızı Aslı’ya önüne katıp getirmiş.
Toplantının anı anlatmak ve hasret giderme dışındaki bilinmeyen emelini öğrenmek için meslek büyüğüm Niyazi Dalyancı’ya sırnaşıyorum ancak beyhude. Ser verip sır vermiyor.
Toplantı yasa dışı bir örgüt disiplini ile açıldı. Evvel yoklama yapıldı. Hayli kaçak vardı. Kimi Bodrum’da, kimi yurtdışında çıktı. Hastanede tedavi gören Mehmet Karaca telefonla ileti göndermişti. Onun münasebeti makul karşılandı. Genco Erkal, Mudanya’nın Kurtuluş Günü nedeniyle sahnede olacaktı. Onun durumu da zorlayan sebep sayıldı. Lakin öbürleri için Enis Coşkun elindeki küçük deftere sanırım kırmızı kalemle çarpı işaretleri koydu. Bunlardan biri de “Pandemi”yi münasebet gösteren bizim Erdal Abi’ydi (Erdal Atabek).
Şefik Asan’ın ismi de yoklama kâğıdına gelmeyenler ortasına yazılacaktı ki bahçe kapısından içeri “Uşağım bi durun da… Aha geldum işte” deyip dalıverdi.
12 EYLÜL DAHA İNSAFLIYDI
Bahçede bir sehpa üzerine konulmuş televizyonda Barış Derneği davası ve 12 Eylül’le ilgili bir sinevizyon gösterildikten sonra ülkenin içinde bulunduğu şartlar üzerine hür görüşmelere geçildi. Ülkenin kutuplaşma içinde örtülü bir savaş hali yaşadığını ve toplumsal barış için herkesin katkı koyması gerektiği üzerine ateşli nutuklar atıldı. Aslında bunlar böyledir, barış kışkırtıcılığı ile ülkeyi karıştırırlar. Lakin kendi ortalarında da 12 Eylül darbesinin mi yoksa yaşamakta olduğumuz devrin mi daha faşist olduğu konusunda tartışmalar yaşandı. Tartışmaya son noktayı “12 Eyül darbesi faşist bir darbeydi ancak şimdikinden azıcık daha insaflıydı” diyerek Gencay Şaylan koydu.
VAPURU KAÇIRMAYIN!
Akıllarınca barış vurgularını biz gazetecilere zapta geçirecekler. Natürel biz 12 Eylül savcısı Atilla Ülke olmadığımız için zapta geçirdik.
Akşam masada sanırım Mustafa Gazalcı anlattıydı. Barış Derneği duruşmalarından birinde Dernek Lideri Mahmut Dikerdem ağır hastadır. Duruşmaya sondalarla gelmiş ve kürsüde savunmasını yapmaktadır. Dikerdem savunmasında “Bütün hataları ben üstleniyorum. Arkadaşlarımı sersbest bırakın” diye kükremektedir. Lakin söyledikleri hâkim Atilla Dava tarafından zapta geçirilmez. Koğuşa dönüldüğünde herkes Mahmut Dikerdem’in tarihe geçen bir konuşma yaptığı üzerine fikir yürütmektedir. Kemal Anadol, “Ulan oğlum siz evvel zapta geçmeyi başarın hele. Zapta geçince zati tarihe de geçer” deyince tutuklu arkadaşlarının hayallerine turp suyu sıkar.
Gece boyunca birbirlerine takılmalar gırla gitti. En çok merhum Hüseyin Baş’ın muzırlıkları anlatıldı. Nurettin Yılmaz’ın içeriye gönderdiği dondurmalar da hayırla yad edildi. Ataol Behramoğlu’na sataşmalar içeride olduğu üzere evvelki gece de sürat kesmedi. Ataol Behramoğlu sonunda dayanamayıp “İşte bu huyunuz yüzünden ben içeride adiler koğuşuna geçmek için dilekçe vermek istemiştim” diyerek “adilikleri(!)”ni yüzlerine bir kere daha vurdu.
Kemal Anadol, gece saat ilerleyince zımnî gündeme geçmek için olacak herhalde ha teğe İstanbul’a dönecek gazetecilere “Geç oldu çocuklar vapuru kaçırmayın” deyip ihtarlarda bulunuyordu. Sonunda gemi saatine hayli olmasına karşın onları yola vurdu. Otelde kalacak olan bizlere de “yorgunsunuz gidip dinlenin” demeyi ihmal etmedi. Odamıza çekilince bahçeden gelen seslerden politbüronun toplantısı bir saat kadar sürdü sanırım.
Benden duymuş olmayın ancak bir dahaki toplantıyı Urla’da yapacaklarmış.
Cumhuriyet
