İki kısımlık bir maçtı; kırmızı kart öncesi ve kırmızı kart sonrası..
Bu tip maçlarda futbolcular çok dikkatli olmalı. Diagne dikkatsizdi. Esasen saçı ile başı ile uğraşmaktan futbola fazlaca vakit ayıramayan Senegalli, ayağını fazlaca kaldırıp topa başla müdahaleye gelen rakibinden kaçamayınca kırmızı gördü. Net kırmızı mı? Tartışmaya açık, sarı ile kırmızı ortasındaydı, lakin faul direkt başa olduğu için Cüneyt Çakır kırmızıya hükmetti.
İşte o andan sonra maç değişti, daha doğrusu dönüştü.
İstikrarda giden maç yerini Beşiktaş’ın her anı ile oyuna hükmettiği bir uğraş bıraktı.
İsterseniz birinci kısma bir bakalım. Galatasaray’ın çift ön liberosu Taylan-Etebo maçı kilitlemeye yönelikti. Aşikâr ki bu ağır maç trafiğinde Fatih Hoca 1 puan iyi puan diye düşünmüştü. Emre Kılınç dururken Etebo ne kadar hakikat tercihti tartışılır, lakin birinci kısımda Galatasaray istediği şablonu oturtuyordu.
Keza Beşiktaş Teknik Yöneticisi Sergen Yalçın da farklı bir manzara çizmedi raki Terim’den. Mesken sahibi Beşiktaş da misal görünüm sergiledi. Kendi alanı olmasına karşın denetimli oyunu yeğliyordu. Larin’in hızına güvenmişti; bir de Aboubakar’a, lakin bu kısımda Luyindama’nın yıpratıcı defansı bu ikilinin gücünü azalttı. Tekrar birinci 11 tercihindeki Oğuzhan Özyakup ileri oynayan bir futbolcu üzere gözükmesine rağmen o güya ön liberoymuş üzere bir misyon üstlendi, merkeze geldi daima.
Bu türlü olunca da gol durumları karşılıklı yanılgılara kaldı.
Birinci kısımda Marcao bir yanılgı yaptı, Larin kaleciyle karşı karşıya atamadı. Keza Marcao’nun Beşiktaş kalesine yolladığı ve çizgiden çıkarılan topta da Siyah-Beyazlı savunmanın yerleşim yanılgısı vardı.
Onun dışında taktik fauller, risk alınmadan oynanan futbolumsu bir şey ile maçın neredeyse üçte biri gitti.
Bu manzara kırmızı kartın çıktığı 59. dakikaya kadar sürdü.
İşte o anda, Diagne ancak amatörlük deyin, ancak laubalilik ayağını baş hizasına çıkarınca derbide tüm yetki mesken sahibi Beşiktaş’a geçti. Sağlı, sollu geldiler. Elbette Sergen Yalçın’ın Oğuzhan-N’Koudu değişikliği de 1 kişi fazla oynayan Beşiktaş’ın gücüne güç katmıştı, ancak Kara Kartal’ın golü ‘Geliyorum’ dedi.
Üst üste 5-6 kornerin istikrarını bozduğu Galatasaray defansı Luyindama’nın eforu ile ayakta kalıyordu bu dakikalarda. Fakat Marcao’nun ceza alanı içinde sektirdiği top, Josef’le buluşunca Galatasaray kalesi düşüverdi. Sonrasında Fatih Hoca, risk aldı, golcü Oğulcan’ı çıkarıp hava hakimiyeti yüksek Donk’u hamleye yolladı, fakat alınan riskler ve 1 kişi eksik oynamanın verdiği dezavantaj beraberliği değil 2. golü getirecekti. Resmen 3’e 1 yaptılar ve N’Koudu ile farkı açtılar.
Sergen Yalçın bu galibiyette baş rolü oynadı, Diagne ile birlikte. Zira Galatasaray’ın Senegallisi atılmasa, Sergen Hoca o riskleri almayabilirdi. Lakin fırsatı geri çevirmedi genç teknik adam; tebrik etmek gerek.
Evet, Galatasaray ligin birinci kısmında haddinden fazla mağlubiyet aldı. İç alanda Fenerbahçe’yi yenemedi, Beşiktaş’a kaybetti, Diagne’siz kaldı, Falcao aslında kayıp, idarenin de futbolcu almaya niyeti yok; bu bağlamda Galatasaray’ın işi eskilerin tabiriyle, “Allaha kalmış..”
Cumhuriyet
