CHP İstanbul Milletvekili Sezgin Tanrıkulu, Türkiye İş Cinayetleri 2020 Ocak- Ekim Raporu’nu yayımladı. Raporda Türkiye’deki iş cinayetlerinin yıllar itibariyle bilgileri bulunuyor. Rapora nazaran 2002 yılında 146 kişi iş cinayetlerinde ölürken, bu sayı yıllar itibariyle arttı ve toplamda 25 bin 716 personel iş cinayetlerinde hayatını kaybetti. Koronavirüs salgını sürecinde hayatını kaybeden personel sayısı da 325 oldu.
Raporda Toplumsal Güvenlik Kurumu datalarına atıfta bulunularak, “SGK’nın açıkladığı sayılara nazaran ise, 2014 yılında 494, 2015 yılında 510, 2016 yılında 597 emekçi meslek hastalığına yakalanmıştır. 2016 yılında ise meslek hastalığına yakalanan 72 personel ‘geçici iş göremezlik’ nedeniyle ayakta, 79 kişi ise yatarak tedavi görmüştür” denildi.
Raporda meslek hastalıklarıyla ilgili CİMER’e yapılan bir müracaata gelen karşılık da aktıralarak, “2018 yılında Ankara, İstanbul ve Zonguldak Meslek hastanelerinden tarafıma iletilen karşılığa nazaran, 2017 yılının birinci 11 ayında, bu 3 hastanede toplam 6 bin 948 hasta yatarak, 589 bin 568 hasta ise ayakta tedavi görmüştür” bilgisi verildi.
Raporda Fişek Enstitüsü Çalışan Çocuklar Bilim ve Hareket Vakfının “TÜİK Çalışan Çocuk İşgücü Anketi 2019” hakkındaki değerlendirmeye atıfta bulunuldu. Raporda çocuk işçiliğine yönelik şunlar kaydedildi:
– 2012 yılındaki anketle karşılaştırıldığında Türkiye’de çalışan çocuk sayısının 173 bin kişi azalarak 893 binden 720 bine düştüğü görülüyor. Fakat bu azalışı yorumlarken dikkatli olmak gerekir. Zira 2011 sonrası Türkiye’ye göç eden Suriyeliler geniş bir özgür olmayan emek gücü havuzu yarattılar. Patronlar yerli personelleri son derece ucuz olan bu göçmen çalışanlarla ikame etti. Çalışan çocuklar için de birebir şey kelam konusu. Münasebetiyle çalışan çocuk sayısındaki azalmanın, Suriyeli Çocukların çok daha ağır şartlarda çalıştırılması ile sağlanmış olma mümkünlüğü kuvvetli.
– Çocuk emeğinin sektörel dağılımı da çalışan çocuk olgusundaki işçileşme eğilimi ile paralel bir seyir izlemektedir. Fiyatsız aile işçiliğinin yaygın olduğu tarım kesiminde, ziraî tasfiyenin bir yansıması olarak çalışan çocuk sayısı gerilemektedir. Sanayi kesitinde ise küçük bir azalma görülse de bu kesimde çocuk emeği kullanımının önemli bir direnç gösterdiği ortadadır. Hizmetler dalında çocuk işgücü istihdamının artma eğilimi ise güçlü bir halde devam etmektedir. Hizmetler kesimi çalışan çocukların yüzde 45’ni istihdam ederken, 15-17 yaş kümesinde bu oran yüzde 51’e çıkmaktadır.”
Cumhuriyet
