Gain ya da Gain Medya taşınabilir teknolojiyi kullananların (akıllı telefon ve tablet) hayatlarına hiç de azımsanmayacak bir yenilik olarak girdi 2021’de. Aslında 2020‘nin son günlerinde başladı yayınlar fakat kulaktan kulağa yayılan ve herkesin birbirine tavsiye ettiği bu yeniliğin yaygınlaşması 2021’de oldu. Özelliği, artık herkes biliyor gerçi, izlenen içeriklerin kısalığı. Yani 1,5 dakikadan en fazla 20-25 dakikaya kadar uzanan bir müddet yelpazesi içinde olup bitiyor her şey ve Gain’in her geçen gün genişleyen kataloğunda spordan habere, diziden kısa sinemaya kadar çok fazla çeşit ve başlık var. Meraklısı uzun uzun inceleyecektir diye düşünerek asıl odak noktamıza geçiyorum, yani dramalara.
Gain’de izlenebilen yerli ve yabancı dramalara geçmeden evvel kısaca 10 kısımlık bir güldürü dizisi olan “10 Bin Adım”dan da kelam etmekte yarar var. Ne palavra söylemeli Gain’in çıkış noktasında platformun en çok konuşulan ve bu manada en olumlu tanıtımını yapan iş Devin Özgür Çınar ve Engin Günaydın’ın rol aldıkları “10 Bin Adım” oldu. Senaryolarını Devin Özgür Çınar’ın yazdığı ve iki eski sevgilinin her gün 10 bin adım atmak için buluştukları dizinin çıkış noktası her ne kadar çok kolay üzere görünse de her kısımda başlarından geçen matrak olayların izleyicide uyandırdığı merak kısa müddette “10 Bin Adım”ı bir fenomene dönüştürdü. İzleyiciyi kavramak için uzun uzun kıssalara (ki uzun olan aslında kıssanın anlatımı, yoksa ana akım TV’lerde kıssalar hiç de o denli derinlikli olmuyor) ve değerli dizi yapımlarına gerek olmadığı görüldü. kolay ancak tesirli bir fikir kâfi birçok vakit.
USTA İŞİ BİR ‘KATİL KİM?’ KISSASI
Direktörlüğünü Zeynep Dadak’ın yaptığı ve yeniden her kısmı 10 dakika (ilk kısım biraz daha uzun sadece) civarında olan “Terapist” ise bana kalırsa hem daha güçlü bir alana el atıyor hem de aslında Gain’in hayatımıza kattığı en önemli yenilik. Her şeyden evvel bu sefer karşımızda bir güldürü yok ve her biri evvelkinin devamı olan kısımlardan oluşan bir yapı kelam konusu. Bir cinayet soruşturması formunda ilerleyen “Terapist” tansiyon yüklü bir polisiye ve bu manada benim hatırlayabildiğim kadarıyla memleketimizde birinci kere denenen bir format. Bir psikiyatr ve onun 5 hastasının etrafında dönenen dizide psikiyatrın öldürülen karısının katilinin kim olduğunu bulmaya çalışıyoruz. İnsan ruhunu çok iyi bildiği için soruşturmayı polisin yürütmesindense kendisinin araştırmaya başlamasının daha hakikat olduğunu düşünen psikiyatr rolünde Muhammet Uzuner var. Her biri farklı bir ‘sorun’la terapiye gelen 5 hastayı ise şu isimler canlandırıyor: Dolunay Soysert, Murat Kılıç, Zeynep Camcı, Çağdaş Onur Öztürk ve İlayda Alisan canlandırıyor. Uzun uzun diziyi anlatmaya gerek yok, esasen kısa formatlı bir üretim, fakat senaryosundan kurgusuna kadar ihtimamla ele alınmış, oyunculukları pek başarılı, izleyiciyi merakta bırakan ve umarım sonu da iyi bağlanacak bir iş “Terapist”. Birinci sineması “Mavi Dalga”dan beri yeni sinemasını beklediğim ve bu yıl bir de “Ah Gözel İstanbul” belgeseliyle isminden kelam ettiren direktör Zeynep Dadak’ın üretken bir periyodunda oluşu ise ayrıyeten memnunluk verici.
KITLIK SONRASI ÇÖKEN TOPLUMSAL TERTİP
Gain’de izlediğim ve beni olumlu manada etkileyen bir öbür diziyse Fransız üretimi “The Collapse” (ya da özgün ismiyle “L’Effrondrement”). Lisanımıza “Çöküş” olarak çeviri edilebilecek dizi yakın bir gelecekte (bunu günümüz olarak yorumlamak bile çok yanlış olmaz bence) dünyada kıtlık başladığında neler olabileceğine dair zihin alıştırmaları yapan bir dizi. Her kısmı azamî 20-25 dakika civarında olan “The Collapse”da kısımlar tam manasıyla birbirini takip etmese de (her kısımda farklı karakterler var ekseri ve her seferinde kıtlık sebebiyle yaşanan çöküşün bir diğer evresi, bir diğer tarafı ele alınıyor) husus ve üslup birliği sayesinde dizi izleyiciyi yakalıyor. her kısmı tek plan olarak çekilen dizide fevkalade bir direktörlük başarısı olduğu tartışılmaz. Kıtlık felaketi kelam konusu olduğunda tüm ekonomik sistemin süratle dönüşmesi (artık paranın hiçbir manasının kalmadığı, en büyük pahanın yiyecek olduğu bir takas iktisadı başlıyor) bir yana insani kıymetlerin de birebir süratle kaybedildiğini görüyoruz. Tekrar uzatmayacağım, yalnızca çabucak izlemenizi önereceğim; küresel bir krizin içinden geçtiğimiz şu vakitlerde muhtemel felaket senaryolarından birini son derece gerçekçi ve çarpıcı bir halde işleyen “The Collapse” size iyi mi gelir berbat mü bilemiyorum lakin tesirinden kolay kolay çıkamayacağınız kesin.
NELERİ BEĞENDİM, NELERİ BEĞENMEDİM?
Gain’in tüm içeriklerini inceleme fırsatım olmadı şimdi ancak izlediğim adarıyla neleri beğenip neleri beğenmediğimi kısaca sıralayayım. Bir sefer “Ele Güne Karşı: Bir MFÖ Belgeseli” pek iyi kotarılmış, çok beğendim. Şimdi tüm kısımlarını izlemesem de Tarsus’ta bit sanayi sitesini ve oradaki ‘karakterleri’ husus edinen belgesel nitelikteki “Beni Kendimden Koru” isimli dizi de iyi gidiyor; beğendim. “İlber Ortaylı ile Vakit Makinesi” ilgiyle izlenen, Ortaylı’nın o kendine has üslubuyla değişik bilgiler verdiği bir iş olmuş, onu da pek beğendim. Zeynep Aksoy ve Bekir Ağırdır’ın “Güzel Sayılar”ı da yeniden değişik bilgilerin özgün bir biçimde izleyiciyle paylaşıldığı hoş bir iş; onu da tavsiye edebilirim rahatlıkla. Haftanın golleri ve NBA’de gecenin en iyi hareketleri üzere içerikler ise her vakit izletir, ben de fırsat buldukça izliyorum elbette, beğenmeyecek bir şey yok. Ayrıyeten “Gastro Not” (ilginç bir format, yiyecek içecek dünyasından haberler) üzere meraklısına hitap eden içerikler de iş yapar, ortada bir göz atın derim. İzleyip de beğenmediklerim ortasında “Dadanizm” (sunucunun metinleri ve neye hizmet ettiğini anlamadığım, rahatlık sergileyeceğim derken iğreti kaçan sunum şekli yüzünden), içeriği bir epey boş olan (ve yeniden bir epey makus bir sunuculuk da içeren ) “Tuğçe Durak ile En İyi”, pek komik bulmadığım Deniz Göktaş stand-up gösterisi, tekrar iyi bir fikirden yola çıksa da hiç gülmediğim güldürü dizisi “Özelden Yürüyenler” ve fikrini de uygulamasını da beğenmediğim “Elektro Monolog” birinci aklıma gelenler. Vedat Milor ve Ahmet Mümtaz Taylan üzere isimlerin programları ise, evet iyi, ama açıkçası daha parlak olmalarını beklerdim, eskilerin tekrarı üzere olmuş, ya da bazen altında kalmış açıkçası.
Cumhuriyet
