Dünya Çevre Günü: Türkiye’de çevre sorunlarının çözümünü zorlaştıran 4 neden

Getty Images

5 Haziran Dünya Etraf Günü’nde bilim insanları, iklim krizi ve etrafa tesirleri konusunda güçlü ikazlarda bulunuyor. Dünyada bu tesirlerin en ağır hissedildiği bölgelerden Akdeniz havzasında yer alan Türkiye için de uzun vakittir tehlike çanları çalıyor.

Türkiye’de etraf problemlerinin listesi bir oldukça kabarık: Orman tahribatı, su kaynaklarının yitirilmesi, iklim değişikliğinin insan ve tabiat üzerindeki tesiri, denizlerin ve toprağın kirletilmesi, hava kirliliği, fosil yakıtlar, atık ve çöp meseleleri…

Son olarak Marmara Denizi ve İstanbul Boğazı’nda ortaya çıkan müsilaj, etrafla ilgili dertleri daha da derinleştirdi. Meğer uzmanlara nazaran tehlike her vakit bu kadar gözle görünür olmayabiliyor.

Meseleler alt alta yazıldığında karamsar bir tablo ortaya çıksa da, bilim insanları tahlilin “imkansız” olmadığında hemfikir. Lakin kronik hale gelen kimi meseleler, etraf konusunda tahlillere ulaşmayı daha da geciktiriyor.

1. ‘Geri dönülmez noktaya gelene kadar adım atılmıyor’

Bilim insanlarının ve etraf uzmanlarının bir şikayeti, etraf meselelerinde ‘geri dönülmez noktaya gelinmeden önce’ adım atılmıyor olması.

İklim değişikliği ve çevresel sıkıntılar, uzun vakte yayılabiliyor. Münasebetiyle önemli değişimler her vakit çıplak gözle görünür olmuyor. Bir sorunun açıkça görülür hale gelmesini beklemek, bazen tahlil için geç kalınması manasına geliyor.

BBC Türkçe‘ye konuşan Boğaziçi Üniversitesi Etraf Bilimleri Enstitüsü Öğretim Üyesi Dr. İrem Daloğlu Çetinkaya, İstanbul Boğazı’nı kaplayan ‘deniz salyası’, ya da müsilaj meselesini örnek gösteriyor:

“Kırılma noktasını aştıktan sonra sorunları çözmeye karar veriyoruz. En başından, sorunu gördüğümüz noktada değil de sistem çöktükten sonra harekete geçiyoruz.

“Müsilaj bunun örneği. Sistem çökmüş, kırmızı alarm veriyor fakat evvelki ikazların hiçbirini dikkate almadığımız için bu noktada panik halde ‘Bunu nasıl çözebiliriz’ diye bakıyoruz. Bu yüzden etraf sıkıntıları ‘çözülemez’ damgası yiyor.”

Getty ImagesMarmara Denizi’nde yaşanan müsilaj sorunu, çevresel telaşları derinleştirdi.

Prof. Dr. Murat Türkeş de İstanbul Boğazı’nda geri dönüşü olmayan bir etraf sorunu yaşandığına ait 30 yılı aşkın müddettir ihtarlar yapıldığını söyleyerek bu durumu doğruluyor.

Boğaziçi Üniversitesi İklim Değişikliği Merkezi İdare Konseyi Üyesi Prof. Dr. Murat Türkeş, “30 yıldır sabah akşam konuştuk, ancak İstanbul bu hale geldi. Yaşanacaklar 30 sene evvel çok netti. Marmara Denizi’nin öldüğünü, bu türlü devam ederse geri dönüşünün olanaksız olduğunu hocalarımız çok net yazdılar” diyor.

Meseleler gözle görünür hale gelmeden adım atılmaması, etraf problemlerinin tahlilini erteleyen en önemli nedenlerden.

2. Maddelerdeki istisnalar ve ‘özel izinler’

Türkiye’de etraf sıkıntılarının ‘çözümsüz’ görünmesinde, kanunların uygulanma biçimi de devreye giriyor. Çünkü hangi maddelerin hazırlanması gerektiğini sorduğumuz uzmanlardan, “Önce mevcut yasalar hakkıyla uygulanmalı” karşılığını alıyoruz.

Ormanların korunmasını ve madencilik faaliyetlerini düzenleyen maddelerin kıssası, en dikkat cazip örnekler ortasında.

Getty Imagesİstanbul’da 3. Köprü inşaatı etrafa tesirleri tarafından tartışmalara neden olmuştu.

Türkiye’de 2001’den bu yana maden faaliyetlerini düzenleyen kanunlar 21 kere değişikliğe uğramış. 21 değişikliğin 5’i, maden müsaadelerini düzenleyen 7. hususa ait.

Uzmanlara nazaran her değişiklikte daha fazla tabiat varlığı, orman ekosistemi, su varlıkları ve kültür mirası madencilik faaliyetlerine açık hale gelmiş.

Prof. Dr. Murat Türkeş, Türkiye’de bugün doğayı, ormanları ve kültürel varlıkları, madencilik aktifliklerine karşı koruyan tek bir müdafaa statüsünün kalmadığını söylüyor:

“Madenler, güç, abartılmış otoyollar, köprüler, ilişki kavşakları, aklınıza ne gelirse… Kelam konusu bunlar olduğu vakit Türkiye’nin hiçbir zenginliğinin ehemmiyeti kalmıyor. Bütün bu zenginlik bir rant alanı olarak düşünülüyor.

“Aslında yasalar genel olarak mevcut. Lakin onların üzerinde yapılan değişikliklerin, özel müsaadelerin, tabiata, ormanlara, tarım alanlarına, su havzalarının aleyhine yapılan tüm değişikliklerin ortadan kaldırılması gerek.”

Yasa ve düzenlemelerde açılan gediklerin yarattığı sıkıntılara verilen bir öbür örnek, Çevresel Tesir Değerlendirmesi (ÇED) raporları.

ÇED raporu sisteminin uygulanma gayesi, projelerin etrafa tesirlerinin ölçülmesi. Lakin bu gayesini çoktan yitirdiği istikametinde etraf uzmanlarının ağır tenkitleri var. Birçok etraf davasında da ÇED raporlarının bilimsel olarak hazırlanmadığı, raporların göstermelik olduğu savunuluyor.

Getty ImagesÇanakkale’de Kazdağları’ndaki madencilik faaliyeti nedeniyle 348 binden fazla ağacın kesildiği raporlara yansıdı.

Örneğin 2019’da Kazdağları yakınlarında Alamos Gold’un yaptığı altın madenciliği için ağaç kesitleriyle ilgili ÇED raporunda, ağaç sayılarının hesaplanmasının yanlışlı olduğu tarafında çok sayıda rapor yazıldı.

Türkiye Ormancılar Derneği, ÇED raporunda kesilecek ağaç sayısının 45 bin 650 olarak belirtildiğini fakat resmi kayıtlara dayanarak yapılan inceleme sonucunda kesilen ağaç sayısının 348 bin adet olduğunu açıkladı. Yani ÇED raporundaki sayının yaklaşık 7 katı.

Maddelerin devre dışı kalmasının son örneği, 2020 yılının başında kapatılması gereken 13 kömür termik santralinin faaliyetlerini sürdürdüğünün açığa çıkması oldu.

İklim Değişikliği Siyaset ve Araştırma Derneği’nin (İDPAD) yayınladığı “Özelleştirilmiş Termik Santraller ve Etraf Mevzuatına Ahenk Süreçleri” raporuna nazaran, etraf mevzuatının gerektirdiği yatırımları tam olarak yapmayan, baca gazı ve yabanî atık depolama sıkıntılarını çözmeyen bu santrallere süreksiz faaliyet dokümanı düzenlendi ve faaliyet göstermelerine müsaade verildi.

3. ‘Tüketici, gücünün farkında değil’

Uzmanlara nazaran etraf problemlerinde tüketicilerin aşikâr bahislerde hal alamaması ve bütüncül bir yaklaşımın benimsenmemesi de sıkıntıların ‘çözümsüz’ kalmasında tesirli oluyor.

Türkiye’nin su kaynaklarındaki problemlere yönelik yaklaşım, bunun kıymetli bir örneği.

Coğrafik yapısı ve pozisyonu prestijiyle Türkiye’nin su sorunu yaşamadığına yönelik algı, bilim beşerlerine nazaran gerçeği yansıtmıyor.

Kişi başına düşen yıllık su ölçüsü 8 bin metreküpten fazla olan ülkeler su zengini, 2 bin metreküpten az olan ülkeler su kıtlığı yaşayan ülkeler ve bin metreküpten az olan ülkeler ise su fakirliği çeken ülkeler ortasında yer alıyor. Devlet Su İşleri’nin (DSİ) datalarına nazaran Türkiye’de yıllık kişi başına düşen su ölçüsü yaklaşık 1519 metreküp. Bu ölçüyle Türkiye, su kıtlığı çeken ülkeler kategorisinde yer alıyor.

Getty ImagesTürkiye’de su döngüsünde yaşanan değişiklikler, daha az yağışlarla daha uzun mühlet kuraklık yaşanmasına ya da daha çok yağış olaylarına neden oluyor.

Dr. İrem Daloğlu Çetinkaya, öğrencilerinin kendisine “Türkiye nasıl su yoksulu olabilir?” diye sorduğunu anlatıyor:

“İnsanlar, ‘Ben musluğu açtığımda su geliyor’ diye düşünüyorlar. Zira suyun nereden geldiğini de bilmiyorlar. İstanbul’da su etraf havzalardan taşınıyor.”

Türkiye’de hem su ölçüsünde, hem de su kalitesinde sorun yaşandığını belirten Çetinkaya’ya nazaran, “Türkiye’de su neden yetersiz kalabilir?” sorusu fakat bütüncül bir yaklaşım benimsendiğinde anlaşılabilir:

“Dolaylı olarak kullandığımız su, direkt kullandığımızdan daha fazla. Bu kısmı görmediğimiz için gözardı ediyoruz. Tüketici olarak gücümüzün de farkına varamıyoruz. ‘Akan suyu dişimizi fırçalarken kapatalım’dan öte bir gücümüz var.”

Tüketicilerin, “su ayak izlerini” de bilmeleri gerektiğinin altı çiziliyor.

Su ayak izi, bireylerin direkt kullandığı suyun ötesinde, satın alınan giysiden tüketilen besine kadar tüketicilerin aldığı eserlerde kullanılan toplam su ölçüsünü söz ediyor.

Dr. İrem Daloğlu Çetinkaya, bilim dünyasıyla toplum ortasındaki kopukluğun da bilinçlenme sıkıntısında rol oynadığı görüşünde:

“Karmaşık ve dinamik sistemleri anlamak kolay değil. Lakin bu, güçsüz olduğumuz manasına gelmiyor. Müsilaj için beşerler nasıl ayaklandılar? Artık seslerini çıkarıyorlar zira şu anda görme fırsatına ulaştılar. Bilimle toplum ortasındaki bağlantıda de bir kopukluk var.”

4. Etraf eğitiminde eksiklikler

Türkiye’de etraf eğitimi, ilkokul, ortaokul ve lise seviyelerinde veriliyor. Fakat ders içeriklerinde neden-sonuç bağlarının kurulmasında ve insan-doğa bağlarının kavranmasında eksikler bırakıldığı tarafında tenkitler sıklıkla lisana getiriliyor.

Etraf şuurunun eğitim sisteminin birinci basamaklarından itibaren alınması gerektiğini tabir eden Boğaziçi Üniversitesi Öğretim Üyesi Dr. İrem Daloğlu Çetinkaya, olguların bir bütün halinde görülmesi durumunda öğrencilerin daha farklı reaksiyonlar verebileceğini kaydediyor:

“Bazı kavramlar ve bedeller ne yazık ki ileri yaşlarda çok daha güç yerleşiyor. Okul öncesi eğitimden başlayarak tabiat ve insan ortasındaki bağ ve istikrar görülmeli ve mümkünse deneyimlenmeli. İlkokul, ortaokul, lise seviyesinde öğrenciler bu olguları tartışıyolar, lakin bütüncül biçimde görmedikleri için sebep sonuç münasebetlerini bilmiyorlar.”

Üniversitelerde etraf konusundaki derslerin mecburî tutulabileceğini belirten Çetinkaya, öteki ülkelerde bu derslerin öğrencilere kural koşulduğunu da hatırlatıyor.

İtalya, geçtiğimiz yıl okullarda iklim değişikliği ve sürdürülebilir kalkınma dersini mecburî hale getiren birinci ülke olmuştu.

• Uzmanlar, TBMM İklim Komisyonu’nda uyardı: ‘Marmara ölürse, Karadeniz de ölür’
• Deniz salyası nedir, Marmara Denizi ne bildiri veriyor?
• Kanal İstanbul’un etrafa tesiri ne olacak?

Cumhuriyet