Halk ortasında şeker hastalığı olarak bilinen diyabet, hayat uzunluğu devam eden kronik bir hastalık. Son araştırmalara nazaran dünyada 425 milyon, Türkiye’de ise yaklaşık 7,2 milyon diyabet hastası bulunuyor lakin bu hastalardan yalnızca 5,6 milyonu tedavi görüyor. Türkiye’de her 8 şahıstan birinde diyabet görülürken, tanısı konulmamış 2,7 milyon diyabetli olduğu iddia ediliyor. Ülkemizde 18 yaş altında 20 bin civarında Tip 1 diyabetli çocuk bulunuyor ve bunların en az 15 bin adedini de okul çağındaki çocuklar oluşturuyor.
Diyabetli Çocuklar Vakfı Lideri Prof. Dr. Şükrü Hatun diyabet tanısı konmuş çocukların okul hayatı boyunca tedavilerinin desteklenmesi ve hayat kalitelerinin artırılması için öğretmenler ve aileler ortasındaki yakın iş birliğinin gerekli ve kıymetli olduğuna dikkat çekerek, şunları kaydetti:
“Diyabetli çocuklar haftada en az 30 saatlerini okulda geçirmekte ve tedavilerinin kesintisiz sürmesi yanında kendi akranları üzere bütün okul aktivitelerine katılmaları için öğretmenlerinin dayanağına muhtaçlık duymakta. Anne ve babalar, öteki çocuklar üzere diyabetli çocukları da ellerinden tutup her sabah öğretmenlerine teslim ediyor fakat onları okulda yaşıtlarından biraz farklı hayat bekliyor. Anne ve babaların bütün günü çocukları ile okulda geçirmelerini bekleyemeyiz. Günümüzde, öğretmenlerin diyabet tedavisindeki rolü giderek artmakta. Öğretmenler, kan şekeri düşüklüğünde ve başka acil durumlarda ne yapmaları gerektiği konusunda eğitim almalı. Ayrıyeten diyabetli çocukların orta öğünlerini almaları, insülinlerini yapmaları için kolaylık sağlanmalı ve arkadaşları ile uyumlu ve ayrımcılığa uğramadan bir okul ömrü sürmeleri için uğraş gösterilmeli. T.C. Sıhhat Bakanlığı, T.C. Ulusal Eğitim Bakanlığı ve Çocuk Endokrinolojisi ve Diyabet Derneği iş birliği ve Sanofi Türkiye’nin şartsız dayanağıyla 10 yıldır yürütülen Okulda Diyabet Programı sayesinde ülkemizde binlerce öğretmen, hemşire, okul yöneticisi ve okul çalışanı diyabeti tanıyor ve diyabetli çocuklara takviye olmaya çalışıyor. Bu dayanağın artarak sürmesini, annelerin çocuklarını sabahları gözleri artta kalmadan okula bırakması için gerekenlerin yapılmasını, çocukların yüzlerinin daima gülmesini diliyoruz.”
Cumhuriyet
