Koronavirüs salgınında bir yıl geride kalırken müzik ve sahne işçileri değerli sıkıntılarla karşı karşıya kaldı. Pandemi öncesinde çoklukla kayıt dışı çalışan müzisyenlerin ömür şartları bu süreçte daha da ağırlaştı. İşsiz kalan sanatkarlar, müzik aletlerini satarak ömürlerini idame ettirmeye çalıştı. Devlet dayanağının yetersizliği nedeniyle ekonomik problemlerle boğuşan müzisyenler intihara kadar sürüklendi.
Cümbüş yerleri kapanan, geçimlerini, sesleri ve müzik aletleri ile sağlayan sanatkarlar meskenlerine para götürmek için yeni tahlil yolları aramaya koyuldu. Seçtikleri bir alana sandalyelerini açıp müziklerini icra etmeye başlayan müzisyenler, kısa müddet içerisinde etraftaki vatandaşların ilgisi ile karşılaştı. Vatandaşlar müzisyenlere eşlik ederken, kimileri maddi takviyelerini sunuyor, kimileri da kendini tutamayıp dans ediyor. Yerleri kapalı olduğu için sokaklarda sanat yapmak ve para kazanmak zorunda kalan müzisyenler yaşadıklarını Cumhuriyet’e anlattı.
Enes Kunduracı: Parasını sazıyla, çalgısıyla ve sesi ile kazanan sokak sanatkarları sıkıntı günler geçiriyor. Meskenine ekmek götüremediği ve çocuğuna ayakkabı alamadığı için intihar eden arkadaşlarımız oldu. Bizler o duruma düşmemek için çalışıyoruz. Artık yerlerimiz sokaklar oldu. 6 yıldır birinci sefer bu türlü sıkıntı bir yıl geçiriyoruz. Dün 5 saat boyunca gezdim 40 TL kazandım. Düşünün bu para ile nasıl geçinebilirsiniz. Bir ekmeğe muhtaç olan arkadaşlarımız var. Pandemiden en çok mağdur olan müzisyenler oldu.
Musa Koçer: 10 yılı aşkındır kafe ve cümbüş merkezlerinde bağlama ve gitar çalıyordum. Lakin bir yıldır yerlerin kapalı olması belimizi büktü. Devletten gereğince yardım alamayınca mecbur olarak sokakta para kazanma yoluna gittik. Artık bağlamamızı alıp sokakta çalıyoruz. Biraz güç oluyor lakin mecburuz. Bankaya olan kredi borcumuzu, kirayı, faturalarımızı ödemek zorundayız. Bizim işimiz müzik yapmak. Öteki kesimde çalışamayız. Pandeminin bitmesini dilerken, 1000 TL’lik devletin takviyesi devam etmeli.
Cumhuriyet
