Öğretmen Bekir Salih Korkmaz sahibi olduğu internet sitesinde Erdil Yaşaroğlu’na ilişkin karikatürü müsaadesiz kullandığı teziyle başına gelenlere Twitter’dan isyan etmişti. Korkmaz, “5 polis konutuma baskın yaptı, online dersteki çocuklarımın bilgisayarlarına el konuldu” demişti.
Büyük reaksiyon çeken olay sonrasında Yaşaroğlu’nun kendisine ulaştığını açıklayan Korkmaz “Şikayetinden vazgeçti, helalleştik” açıklamasını yapmıştı.
Bundan sonra da ABD’li Dan Piraro’nun karikatürünü müsaadesiz bir halde kullanmasıyla gündeme gelen Yaşaroğlu, tüm bu yaşananlardan sonra web sitesi üzerinden bir açıklama yayınladı. Yaşaroğlu’nun açıklaması şöyle:
“Sevgili arkadaşlar, telif olayları ve gerisinden gelişen süreci ben de kendi tarafımdan anlatmak istiyorum. Şimdiye kadar sessiz kalma sebebim yaşananları umursamamam ya da söyleyecek bir şeyim olmaması değildi. Bu açıklamayı yapmak için bilhassa bekledim zira bir müddettir yaşanılanlar kolay olmadığı üzere, alışık olduğumun çok dışında ilerledi. Üzücü ve yıpratıcı bir süreçti benim için.
Tüm bu vakitte motive olduğum tek şey ise telif haklarının hiç olmadığı kadar çok konuşulduğu, tartışıldığı bir gündem yaratılması oldu.
Sevgili arkadaşlar, bu yaşadığımız telif olayları sürecini en başından, Piraro meselesine kadar tüm samimiyetimle anlattım. Bunu bütün karikatür sevenlere borçluyum.https://t.co/oSpgza5E4Z
— Erdil Yasaroglu (@erdilyasaroglu) February 10, 2021
“NASIL BAŞLADI?”
4-5 sene kadar evvel karikatürist arkadaşlarımla telif hakları üzerine sohbet ederken, artık bir şeyler yapmamız gerektiği konusunu gündeme getirmemizle başladı her şey.
Dijital dönüşümle birlikte, doğal olarak okuyucularımız internet ortamına kayıyordu ve bizim bulunduğumuz klasik mecralardan uzaklaşıyordu. Biz de bu değişimin içinde ve gidişatın farkında olduğumuz için, karikatürlerimizi dijital dünyaya taşımanın yollarını düşünüyorduk ve kimilerini da uygulamaya çabalıyorduk. Lakin tam olarak başaramıyorduk zira karikatürlerimiz esasen internette her yerdeydi. Biraz araştırınca, çizdiklerimiz üzerinden bir sürü sitenin farklı manalarda ve önemli kazanımları olduğunu fark ettik. Bu duruma mani olmadığımız sürece, bizim yeni şeyler yapabilmemiz mümkün olmayacaktı. Evvel bununla uğraş etmemiz gerekiyordu.
Karikatürlerimizi yayınlayan siteler ortasında ticari telaşları olanları mevzuyu bilen isimlerle belirledik. Sonra hukukçular uyarabildiklerini uyardılar. Kimilerinin rastgele bir bağlantı bilgisi bulunmadığı için bir şey yapamadılar. Akabinde da hata duyurularında bulunuldu. Türel süreç kapsamında yapılan şikayetler yalnızca site adresleri üzerinden yapılabildiğinden, bir sitenin ardındaki şahıs ve kurum isimleri ve onlara ilişkin ayrıntılar bilinemiyordu.
Kabahat duyuruları kapsamında yer alan siteler savcılık tarafından araştırıldı. Bizden bağımsız işleyen bu süreçte eksperlere danışılıyor ve bir kabahat ögesi bulunursa, site sahibinin kişisel/ kurumsal bilgileri tespit edilerek, kendileri tabir vermek için çağrılıyor. Bu süreç, kanunen dahil olup müdahale ettiğimiz ya da edebileceğimiz bir alan değil. Savcılık, tabir sonrasında site sahibinin kanuna muhalif davrandığını düşündüğü durumda, kamu davası açılmadan evvel bir uzlaştırmacı atayacağını ve telif hakkı sahibiyle mutabakat yapmayı denemesini öneriyor. Biz de fakat o vakit hata duyurusu yapılan kişinin kim olduğunu öğreniyoruz. Süreç kısaca bu türlü işliyor.
“GİTGİDE OLAYLAR KARIŞIYOR”
Hak arama gayreti olarak başlayan bu seyahatte bir mühlet sonra yanlış bilgileri, temelsiz argümanları ve baş karışıklıklarını çok sık duymaya başladık. Ben yakınlarıma bile olanları açıklamak zorunda hissederken buldum kendimi.
‘Sosyal medyadaki karikatür paylaşımlarına, amatör sitelere, forumlara cürüm duyurusunda bulunmuyoruz’ desek bile, aksini argüman edenler çıktı. Daima ve önü alınamaz bir bilgi kirliliği oluşmaya başladı. Hepsine tek tek karşılık vermenin imkanı olmadığı üzere, sürdürülebilir olmadığını da gördük.
Sevilen karikatüristlerin bir anda delirip, para hırsına bürünüp berbat yürekli insanlara dönüşme öyküsüne inananlar çok oldu. Biz buna üzüldük ve şaşırdık. Lakin kimseye de kızamayız. Toplumsal medya ile olaylar bu raddeye gelebiliyor işte. Biraz sakin düşününce, biz de dışardan biri olsaydık ve bu olayları toplumsal medyadan takip etmeye çalışıyor olsaydık, muhtemelen birebir biçimde düşünebilirdik.
“ZOR VE YORUCU BİR MÜCADELE”
Tüm bu gündem içerisinde iyiyle kötüyü ayırmak hem sıkıntı hem de vakit alabiliyor. Arkasında anonim bir şirketin olduğu kurumsal bir site, kabahat duyurusunu aldığı anda ‘masum bir kişinin iyi niyetle açtığı kolay bir blog sayfasına’ dönüşebiliyor. Ya da aslında o denli olmadığını bildiğimiz; muharrir takımı, reklam grubu olan şimdiki sitelerin ‘küçük ve etkin olmayan girişimler’ olduğu savunulabiliyor. Bir günde sitelerin ardındaki yazılım kodları silinebiliyor, site tasarımı büsbütün değişebiliyor ve ‘biz aslında amatördük’ sesleri yükselebiliyor. Sitesinde galeri formunda onlarca karikatüre yer vererek yıllarca trafik sağlayan sitelerin ‘bu içeriklerden haberimiz yoktu ya da biz yüklemedik’ üzere serzenişlerine şahit olabiliyoruz.
Üstelik bunu yapan sitelerin neredeyse tamamında ‘burada yayınlanan içerikler telif haklarıyla korunmaktadır, müsaade alınmadan asla öbür yerde kullanılamaz’ uyarısı bulunuyordu.
Bu ve daha gibisi pek çok örnekle bazıları kendilerini kurtarmaya çalışırken de ortada tüm iyi niyetiyle kusur yaptığını kabul eden ve doğruyu söyleyenleri ayrıştırmak bizim için hiç de kolay olamadı. Hala da olamıyor.
Bir de 1 karikatür için 30 bin lira istediler söylentileri çıkmaya başladı. Bir karikatür o kadar eder mi diye yorum yaparak kızanlar oldu. Neyse, bu da yanlışsız değil. Keşke etse farklı :) Daha berbatı ‘karikatür ne yeaa, 10 liradır 20 liradır en fazla telifi’ diyenler oldu. Arkadaşlar, bir karikatürün komik olup olmadığını onu okuyan herkesin yorumlamaya ve eleştirmeye hakkı vardır. Lakin işin kıymetini belirleme noktasını karikatüre ömrünü adayan ve masa başında kafa patlatıp yıllarca dirsek çürüten insanlara bırakalım lütfen.
Benim tüm bu karmaşa ve bilgi kirliliği içerisinde çok üzüldüğüm yanlışlarım da oldu. Örneğin, biri çıkıp uzunca bir yazı yazdı Twitter’da. Açıkçası takipçisi olmayan, yeni açılmış bir hesaptan bilgi verilmeden yazılmış bir suçlamayı okuyunca bende uyanan birinci izlenim gerçek olmadığı istikametindeydi. Lakin yanılmışım. Sonraki gün kimliğini açıklayınca kendisine ulaşma bahtımız oldu ve kıssasını dinledim. Kolluk kuvvetleri ile yaşadıklarını anlattı. Ona sürecin bu kısmında yaşadıklarıyla hiç bir ilgimizin olmadığını anlattım. Sonra da olanlara çok üzüldüğümü ve şikayetimizi geri alacağımızı söyledim. Bu üzere bahtsız tecrübeler yaşamış olanlar için de çok üzgünüm.
Türel açıdan bakıldığında haklı olmamıza karşın, vicdanen üzüldüğümüz için vazgeçtiğimiz çok sayıda müracaat var. Bu değerlendirmeler de hala devam ediyor. Yanlışlık yaptığımızı düşünen ya da bilgi almak isteyen site sahipleri, her vakit [email protected] adresinden bizimle irtibata geçebilirler.
Her olay birbirinden farklı olduğu ve farklı bir cevabı hak ettiği için toplumsal medyadan gelen ferdi yazılara dönmek mümkün olamadığı üzere, hukuksal olarak devam eden süreci daha da zorlaştırmaktan diğer bir işe yaramıyor.
“FARKINDA MISINIZ?”
En başta belirttiğim üzere çıkış noktamız telife dair bir şuur oluşturma teşebbüsüydü. Yok olmaya giden bir mesleğimiz yok. Karikatür, yeni medyalarla birlikte daha çok ilgi gören ve paylaşılan bir sanat. Öte yandan, karikatüristler maalesef çok sıkıntı yetişiyor. Bu ortamı korumak ve oluşturmak da bir evvelki jenerasyonun, yani bizlerin vazifesi.
Bu yüzden birlikte davranıp mesleksel standartların oluşturulması ve korunması için atılacak her türlü adıma ve kurulacak her türlü oluşuma takviye vereceğimi de açıklamak isterim. Özünde yapmak istediğim kendi bölümümde telif hakkı şuurunu oluşturmak ve geliştirmek için gayret sarfedip, yeni karikatüristlere de haklarının korunduğu, istedikleri üzere karikatürlerini yayınlayabilecekleri ve gelir elde edebildikleri bir ortam yaratabilmek. Bunu yapabilmenin yolu ise birinci olarak telif haklarını korumaktan geçiyor.
Onlarca sevdiğiniz karikatüristin bir birden fazla artık ortalarda yok, farkında mısınız? Ne yapıyorlar, niçin çizmiyorlar, nasıl geçiniyorlar? Bunları da aklınıza getirin, rica ediyorum.
“VE PİRARO MESELESİ”
Bu vesileyle bu bahse da bir açıklama getireyim. Yaklaşık 20 sene kadar evvel komikaze.net sitemde, kendi içeriklerimin yanında dünyadan sanatkarları ve yapıtlarını de tanıtmak emeliyle bir müddet karikatürler yayınladım. O vakitler ben de telif hususları nedir bilmiyordum.
Mecmualara çiziyorduk, kimilerimiz da benim üzere yeni başlayan internete karikatürlerini koyuyordu. Toplumsal medya falan yoktu. Sonra evvel müzik, akabinde bilgisayar yazılım bölümü sayesinde telif nedir öğrenmeye başladım. Hepimiz üzere yani… Çabucak siteden kısmı kaldırdım ve bir daha da lisanssız, telifsiz hiç bir şey kullanmadım.
Benim bile unuttuğum, 20 sene evvel bu siteye yüklenmiş bir adet karikatürü internet arşivini tarayarak bulan ve bunu Dan Piraro’ya (konuyla ilgili kesinlikle twit atmasında da ısrar ederek) ulaştıran arkadaşlara teşekkür ederim. Bana yıllar evvel yaptığım bir yanlışı düzeltme fırsatını verdiler.
Piraro ve bulabildiğim öbür çizerlerle de irtibata geçip, durumu anlatıp, özür dilediğimi, hem maddi hem de manevi mağduriyetlerini gidermek için ne gerekiyorsa yapabileceğimi ilettim. Geç de olsa, ben de yanlışsız bildiğim şeyi yaptım.
Piraro’ya gösterilen ilgiyi düşününce, ülkemizde de telif hassasiyetinin kısa müddette bu kadar gelişmesi beni açıkçası çok keyifli etti. Birebir takviyenin yıllardır çabalayan kendi karikatüristlerimiz için de gösterileceğinden hiç kuşkum yok. Ben olmasam bile, eminim sevdiğiniz karikatüristler vardır. Piraro üzere artık onların haklarını savunmanın tam vakti :)
“GÜZEL ŞEYLER DE OLDU, OLACAK”
Genel olarak bizim için olumsuz olarak görülen tüm bu süreçte iyi bir şey de oldu. Telif konuşuldu, üzerine baş yoruldu, anlaşılmaya çalışıldı, çokça tartışıldı. Yıllardır ilerleyemediğimiz kadar yol kat edildi desem doğrudur.
Artık bu çabayı ön planda ben ve birkaç isim veriyor olabiliriz ancak daha ileriyi düşünüyorum ve umutlanıyorum. Umarım bu şuurdan yalnızca bizler değil, yazarak, çizerek, kıssa anlatarak hayatını kazanan, konutunu geçindiren herkes faydalanır.
Bu süreci benim için de katlanabilir kılan en kıymetli sebep budur.
Yazdıklarımı okuduktan ve değerlendirdikten sonra beni daha iyi anlayanlarınız olacaktır. Tahminen hiç anlamayanlarınız ya da asla anlamak istemeyenleriniz de olacaktır. Ben yeniden de bu fikirlerimi tüm samimiyetimle sizinle paylaşmak istedim.”
Cumhuriyet
