HAYATIN KIYISINDALAR
Kendisi de bir mesken işçisi olan Benli, “İnsanlar açlığın eşiğinde, temel muhtaçlıklarını karşılayamıyorlar. Çocuğuna bez alamıyor, konutunun kirasını, elektriğini ödeyemiyorlar. İntiharın eşiğine gelmiş durumda şu an konut personelleri. Hazırladığımız raporlara baktığımızda, içler acısı bir durum var. Kronik ilaçlarını artırıp kendilerini öldürmeyi düşünen arkadaşlarımız var. Biz başından beri konut personellerine bir gelir garantisi sağlansın diyoruz. Pandemi sürecinde, toplumsal güvenlik şemsiyesi altında olmadıkları için ne toplumsal yardım ne de öbür devlet yardımlarından faydalandı konut personelleri. Her geçen gün bu yoksulluk derinleşti” halinde konuştu.
Benli, taleplerini şöyle sıraladı: “Ev çalışanları bir an evvel gelir güvenliğine kavuşturulsun. İnsan onuruna yakışır bir fiyatlandırma. Milletlerarası Çalışma Örgütü’nün 189 ve 190 sayılı hususları Türkiye tarafından imzalansın.”
10 YILDIR SİGORTAM YOK
Bir öteki mesken emekçisi bayan Ş.A. (57) ise 17 yıldır bu işi yapıyor. 10 yıldan fazladır sigortası yapılmamış. Ş.A., geçen yıl işyerinde koronavirüse yakalanmış. Ailesine de bulaşmış. Konut çalışanı bayan, “Nasta bakıyorum. Konut işleri yapıyorum. Hangisi boş olursa o işi yapıyoruz. Pandemiden evvel bir kesim ekmek yiyorduk lakin artık o ekmeği de yiyemez olduk. İş bulamıyoruz. Bana tüm süreç boyunca devletten yalnızca 500 TL takviyede bulunuldu” diyor.
ŞİDDETLE BAŞ BAŞA
Sendikanın araştırmasına nazaran, konut çalışanlarının yüzde 86’sı aile ve hane içerisinde, yüzde 96.3’ü ise çalışma hayatında şiddete maruz kalıyor. Korona devriyle birlikte işsizliğin artması aile içerisinde karşılaşılan şiddeti de artırdı.
YATILILAR KONUTA MAHPUS KALDI
Kendi sürecini ise şöyle anlatıyor: “En çok zoruma giden, patronun istediği unsurdan bizi kovabiliyor olması. Kod-22’den, 29’dan çıkarıp işsizlik maaşı almana bile pürüz oluyorlar. İsterlerse paramızı vermiyorlar. Beni 22’den çıkardılar. İşverenim, ‘Sana bu dünyayı dar edeceğim, iş bulmaman için elimden geleni yapacağım’ dedi. Ruhsal şiddet yaşamayan yoktur bizim işimizde. Yemek olarak affedersiniz ancak köpeğin önüne konulacak yemekleri veriyorlar.”
Cumhuriyet
