Son Banyo
SİNEMALAR ÇOK DEPRESİF
Geçen akşam sinemasever meslektaşlarım ve Sinema Şenliği Yöneticisi Kerem Ayan’la zoom üzerinden bir sohbet yaptık. Kerem bize birinci 20 sineması tanıttı, hepimizin ortak şikâyetine de hak vermekle birlikte yapacak bir şey olmadığını açıkladı. Ortak şikâyetimiz, sinemaların çok depresif ve sert olmasıydı, aslında keyfimiz yok, aslında pandemi, kriz, baskı derken bunalıyoruz, sinemalar de üzerimize gelince kötülük geliyor! Ben en son İnsan Hakları Sinema Seçkisi’nden beri, pek sinema seyretmiyorum! Evvelki gün “Quo Vadis Aida” sinemasını izleyen arkadaşlar birbirini uyarıyordu, dayanamayacak olan başlamasın diye. Ben de yarısında bırakmıştım! Kerem Ayan’ın da söylediği üzere yaşadığımız dünya bu, bu türlü bir dünyada yaşayan sinemacı ne yapsın, senarist ne yazsın? Hele şenlik sinemaları elbette daha gerçekçi, eğlendirme maksatlı değil, güldürü, macera, aksiyon yok, problemleri ele alıyor. Ve işte Quo Vadis Aida’da olduğu üzere Bosna’daki Sırpların vahşetini ve savaşın bütün acılarını, çocukların bile başına gelenleri bütün gerçekliğiyle anlattıkça dayanması kolay olmuyor! Benim üzere siz de çok sert sinemalara dayanamıyorsanız diye Nisan Seçkisi için size bir kaç tüyo verebilirim: Fransız sinemaları daha “şen şakrak”. Gönül İşleri, Arkadaşlar Ortasında, Aşktan Sonra üzere bağlantıları sorgulayan sinemalar, çok ülke yapımlı Köstebek Casus ve Letonya üretimi Aynalar üzere enteresan sinemalar, Son Banyo ve Aalto üzere farklı sinemaları önerebilirim. Ancak mesela İran sineması 180 Derece Kuralı, Fransız sineması Şiddetin Başşehri ve bol ödüllü Kanada sineması Düşüş’ten uzak durmalı! Kerem Ayan, son kelam olarak da şükredin hâlâ seyredecek yeni sinemalar var diyor. “Temmuzda Cannes Sinema Şenliği olmazsa ne seyredeceğiz, Cannes ve Venedik şenlikleri çevrimiçine karşı, hâlâ salonda yapmayı istiyor!”
Cumhuriyet
