Sinemaya 1967’de giren, 1990’lara dek sinemalarında önemli, yüklü, dramatik yanı besbelli karakterleri canlandıran aktör, bu cins rollerin onu biraz sıktığını, daha eğlenceli, uçucu, serüvenci kimliklere bürünmek istediğini açıkladıktan sonra rol seçimlerinde esaslı bir değişikliğe yöneldi. Çok başarılı yorumlarıyla izlediğimiz Anthony Hopkins’i ağır rollerinin yanı sıra The Mask of Zorro, Desperate Hours, Bad Company üzere ticari üretimlerde izlemeye başladık.
The Father (Baba)
31 Aralık 1937’de Port Talbot’ta (Güney Galler) doğan Hopkins, Cardiff Drama Koleji’ni bitirip eğitimini Londra’daki Kraliyet Dramatik Sanatlar Akademisi’nde tamamladı. 1960’ların sonundan 1970’lerin başına dek, Shakespeare ve gibisi klasik yapıtlar konusunda uzmanlaştı. 1974’te Broadway’de sahnelenen Equus oyununda rol almak için ABD’ine gelen Hopkins bu ülkede kaldı. Böylelikle hem Amerika hem de İngiltere’de çalıştı. Uzun metrajlarda, TV sinemalarında, tiyatro oyunlarında oynadı.
The Silence of the Lambs (Kuzuların Sessizliği)
Jonathan Demme’nin yönettiği The Silence of the Lambs (Kuzuların Sessizliği /1990) sinemasındaki psikopat seri katil Hannibal Lecter rolü aktöre en iyi erkek oyuncu Oscar’ını getirdi. Halbuki Hopkins senaryoyu okumadan evvel Kuzuların Sessizliği’ni uyumadan çocuklara anlatılan bir masal, hikaye üzere algılamıştı. “Senaryo bitince de insan ömründe bu türlü bir rolü lakin bir defa canlandırır diye düşündüm. Yamyam psikiyatrist Hannibal karakteri benim için tam bir piyango oldu. Hepimizde varolan insanın o karanlık istikametini yansıtan birini canlandırmak. En derinlerde gizli duran bu yırtıcılık kanımca bizim birebir vakitte en yaratıcı tarafımızı da oluşturuyor. Bu karanlık ve kötücül yanımızı tümüyle yadsırsak hem yıkıcı, hem de yalıtılmış bir hayat sürmeye mahkumuz demektir”.
The Silence of the Lambs (Kuzuların Sessizliği)
Dr. Hannibal Lecter’i nasıl yorumladığı konusunda Sir Hopkins şunları söylüyor: “Oyunumu izleyicinin beklentisinin tam aykırısı istikametinde geliştirdim. Çok devinim yerine durağanlığı, neredeyse kıpırtısızlığı yeğledim. Avına saldırmayı bekleyen bir kedi, aslan üzere sinerek durdum. Ne kaşımı, ne gözümü oynattım, böylece izleyenler iyice gerildi. Bu rolümle böylesine büyük bir başarıyı beklemiyordum doğrusu. Hele Oscar kazanmayı hiç beklemiyordum. Eninde sonunda bu bir sinema, bir yanılsama. Ben de bu yanılsamanın bir modülü olmaktan memnunum”.
Surviving Picasso (Picasso’yla Yaşamak)
Red Dragon’da (Kızıl Ejderha/…) üçüncü sefer Hannibal’ı yorumlayan oyuncu, Hannibal’ı daha makus, tehlikeli fakat baştan çıkarıcı olduğunu vurguluyor: “Kötü olmak, kötülük denince aklıma çabucak karıştığım hengameler geliyor. Ben doğrusu daima pis bir heriftim” diyor Galli aktör. “Yeryüzünde işini sessizce yapan milyonlarca insan var. Medyada oyuncu denen heriflerin, karıların kıçlarına, başlarına, saçma sapan konuşmalarına değinen pek çok zırvayı izliyorsunuz. Defolun yahu başımızdan, kendi kerhanenize dönün diyorsunuz. Oyuncular ekseriyetle felaket tiplerdir, ben de felaket herifin tekiyim”.
Westworld
İngiliz tiyatrosunun duayeni Sir Laurence Olivier’nin muhafazasında tiyatroya adım atan Hopkins, o yıllarda sinemalarda oynamaktan öteki bir şey yapmayı düşünmediğini belirtiyor: “Savaş sırasında insanların tek kaçış yolu, sığınakları sinemaydı. Kovboy sinemaları, Western’ler beni adeta büyülemişlerdi. 15 yaşındayken, doğduğum kent Port Talbot’ta Richard Burton’la karşılaştım. Bizim konutumuzun birkaç sokak ötesinde büyümüştü o da. Çabucak gidip ondan imza istedim. Meskene hakikat dönerken otomobiliyle yanımdan geçti, karısı Sybil beni eliyle selamladı. O an kendime şöyle söylediğimi açıklıkla anımsıyorum: Burayı terk etmeliyim, onun üzere ünlü ve varlıklı olmalıyım, sinema yıldızlarıyla tanışmalıyım”.
The Remains of the Day (Günden Kalanlar)
Oyunculuk yapmanın harika ayrıksı bir ömür biçimi olduğunu vurgulayan Hopkins, mesleğiyle ilgili hiçbir yanılsaması olmadığını da belirtiyor: “Oyunculuk ideolojim şudur, tekstini iyi bilmek, odaklanmak ve işe koyulmak. Çocukken tam bir salaktım, lakin sanata karşı hep ilgim vardı. Buhran periyodunda, Amerika’yı bir uçtan öbür uça geçen, içleri oradan oraya sürüklenen adamlarla dolu olan kamyonlar var ya.. Ben de onlardan biriydim. Kendimi onlar üzere hissediyordum. Serserinin tekiyken, iskambil oynayan bu delikanlılara yanaşıp sanki size katılabilir miyim derdim”.
The Father (Baba)
Sir Anthony Hopkins, Florian Zeller’in oyunundan uyarladığı The Father (Baba/2020) sinemasıyla ikinci Oscar’ını aldı. Los Angeles’taki konutunda fotoğraflarını yapmayı sürdürüyor, Kolombiyalı eşi Stella Arroyave, tekir kedisi Niblo ile yaşıyor. Piyanosunu çalarken Niblo da onun yanından hiç ayrılmıyor.
Cumhuriyet
