Vokal ve piyano eğitmeni, müzikçi, bestekar, kelam müellifi Ceyda Özbaşarel, aslında birinci eğitimini Yıldız Teknik Üniversitesi’nde etraf mühendisliği üzerine almış. Akabinde Kocaeli Üniversitesi’nde piyano eğitimi alan Özbaşarel’in caz geçmişi ise katıldığı bir caz vokal atölyesine dayanıyor. 2005-2011 ortası durmaksızın hem kendini geliştiren hem de sahnelere çıkmaya başlayan sanatçı, yılların birikimini “Madtime Stories” isimli bir albüme dönüştürdü. Things & Records etiketi ile yayımlanan 9 şarkılık albümde, 8 İngilizce, 1 Türkçe modül bulunuyor. Kelamı ve müziği Özbaşarel’e ilişkin olan albümün düzenlemelerinin bir kısmı Adem Gülşen’e, başka kısmı ise Özbaşarel’e ilişkin. Yani baştan sona kendi üretimi… Albümü dinleyince bu üretimin altındaki samimiyeti de hissediyorsunuz.
“Madtime Stories” albümünde Özbaşarel’e trompette Barış Doğukan Yazıcı, trombonda Taşkın Akarsu, gitarda Emre Tankal, piyano ve tuşlu çalgılarda Adem Gülşen, kontrbasta Enver Muhamedi, davulda Derin Bayhan, ukulele ve ıslıkta ise Başak Yavuz eşlik ediyor.
Tecrübeli müzisyenle konuştuk.
– Çok yıllık müzik mesleğinin akabinde birinci albümün çıkması neden bu kadar vakit aldı?
Etraf mühendisliğini bitirdikten sonra, müzik kısmını ikinci üniversite olarak okudum. Ve açıkçası Randy Esen ile çalışana kadar kendi sesimi bulamamıştım. Müzik yazmaya ise Başak Yavuz ile 2014’te başladığımız, müzik müelliflerine açık sahne sunan “bi’ müziğim var!” projesi ile başladım. Neden bu kadar sürdü? Eh gerçek bir müzisyen olmak en az 10 yılınızı alır derler. İçime sinen müzikleri yazmak ve hak ettikleri üzere seslendirmek için bu vakit gerekliydi bence.
‘RUHUMU ORTAYA KOYDUM’
– Bir çırpıda dinlenen, dinlemesi keyifli bir albüm olmuş. Albümün üretim sürecinde nelere dikkat ettiniz?
Müziklerin ve müziğin istediği sound’a ulaşmak benim için değerliydi. Son derece içten yazdığım, hatta ruhumu ortaya koyduğum müzikler. Müzikle ve benimle uyumlu müzisyenlerle çalışmak en önemlisiydi. Ne memnun ki her biri de albümü kendi albümleri üzere sahiplendi.
– Siz daha çok konserlerde hayranlarınızla buluşuyorsunuz, pandemide kapanan müzik yerlerinin size tesiri nasıl oldu?
Çok üzücü bir süreç. Birkaç tane caz kulübümüz var ve ayakta kalmaları için elimizden geldiğince takviye olmaya çalıştık. Umarım pandemi bittiğinde ya da denetim altına alındığında, bu hoş yerlerde konserlere devam ederek hem dinleyicimizle hem müzisyen dostlarımızla buluşuruz.
‘EN BÜYÜK DARBE MÜZİĞE’
– Salgın sonrası müzik kesiminin durumuyla ilgili neler söylemek istersiniz?
Büyük müzik şirketlerine çok dokunacağını sanmıyorum ancak yer sahiplerinden garsonlarına, müzisyenlerden sahne çalışanlarına tüm müzik bölümü çok güç vakitlerden geçiyor. Maalesef müzik yalnızca cümbüş aracı olarak görüldüğü için başka insanların da pek umurlarında değil gibiyiz. Doğal tüm bölümler zorda lakin en büyük darbeyi müzik kesimi çalışanları aldı.
‘UMUT İÇİN SAVAŞAN MÜZİKLER BUNLAR’
– Albümdeki müziklerde bayan cinayeti ve mültecilerle ilgili müzikler var, bunlar nasıl ortaya çıktı?
Ortaya çıkmamaları mümkün değildi bence. Nereye kadar gözümüzü yumabiliriz etrafımızda, bazen yanı başımızda gerçekleşen olaylara? Haberlere şöyle bir baktığında ruhu yaralanan tek ben değilimdir, eminim. Hepimiz etkileniyoruz, adaletsizlikten, acımasızlıktan, empati yoksunluğundan, şiddetten. Ancak kelamlar vakit zaman karanlık da olsa umut için savaşan müzikler bunlar. Zira umut bittiğinde artık söylenecek kelam de kalmaz değil mi?
Cumhuriyet
