Onur mükafatını alınca neler düşündünüz, hisleriniz nasıldı?
Çok memnunum. Bu yaşımda beni aramaları, bu türlü bir ödül vermeleri hem onurlandırdı hem keyifli etti. Beni hatırlayanların hepsine teşekkür ederim. Ayrıyeten ben her çağrılan yere gitmem, prensiplerim vardır. Şenliklere de katılmam, ancak bu bir onur mükafatı, ölmeden evvel nasip olduğu için Allah’a şükrediyorum.
Şenliklere neden katılmıyorsunuz?
Husus modeli oluyorsun. Oturtuyorlar oraya, ukala ukala konuşurlar, Yeşilçam’ı beğenmez, laf ederler, sonra başımız belaya girer. Bir tek geçen sene Yeşilçam mükafatı veriyorlardı, oraya gittim. Bir de söyleşi yapan genç isimler gelince onları dinlerim.
‘YEŞİLÇAM GÜZELLERİN YANINDAYDI’
Fakat baktığınız vakit Yeşilçam’ın toplumsal hassaslığı olan sinemalarının örneklerine bugün pek rastlamıyoruz. O devrin farkı neydi?
Yeşilçam, iki tane sokaktı. En az 20 tane yazıhane vardı sinema yapan, oyuncular vardı, 12 direktör vardı, 13. ben oldum, asistanlıktan gelerek. Orada insan duygusu vardı. Güzellerle berbatların savaşını anlatırdık biz, iyilerin yanında olurdu o sinemalar. Bu da Türk vatandaşının hislerini ayağa kaldırıyordu… Başımızda sansür diye bir bela vardı. Merhum Yılmaz Güney’in de benim de filmlerimi yaktılar. Biz o sokağın emekçisiyiz, hâlâ bana ödül verdiklerinde Yeşilçam işçileri ismine alıyorum o mükafatı.
Yeşilçam vakti olsa, Covid salgınıyla ilgili bir sinema çekiyor olsanız neyi anlatırdınız, kimleri oynatırdınız?
İnsanların yanlışlarının cezası çekiliyor. Bunu anlatırdım. Kimleri oynatacağıma gelince, imkân olsa da üç hükümdarı bir ortada oynatsam. Ayhan Işık-Taçsız Kral, Yılmaz Güney-Çirkin Kral, Cüneyt Arkın-En Hoş Kral… Ben üçüyle de yıllarca çalıştım. Benim tanıdıklarım ortasında onlar kadar sinemaya hizmet eden insan az tanımışımdır. Üçü de bu mikroba karşı savaşır, insanları da peşinden sürüklerdi…
Sinema çekmeyi neden bıraktınız?
ABD’ye gidip oradaki en büyük stüdyoları gezdim. Dönünce sinemayı bırakmaya karar verdim. Benim çıkardığım maliyetleri kimse kabul etmedi. Ben de “Para olmazsa sinema olmaz, esasen sinemaları daima parasız yaptık, bu işi bırakıyorum” dedim. Atıf Yılmaz’ın, Lütfi Akad’ın asistanlığını yaptım, onlar da daima “Düşündüklerimizi yapamıyoruz” kaygısı. Direktörlüğe başlayınca aynılarını yaşadım. 10 günde sinema çekerdim, “6 günde çeker misin” diye soruyorlardı. Biri de bu sineması 2 ayda çek desin, değil mi?
HAYALİNDEKİ ATATÜRK SİNEMASI…
Hayalinizde kalan, yapamadığınız sinemalar var mı?
“Bir İnsan Bir Dünya” diye bir senaryom vardı, yapacak parayı bulamadım. Bir de Atatürk sineması çekmek isterdim, imkânsızlıktan yapamadım. Yıllarca denedim, olmadı.
“Bir İnsan Bir Dünya” nasıl bir senaryoydu?
Dünyanın yaratılışından bugüne kadar insan ve dünya bağını anlatan bir sinemaydı. Sinopsisini 8 senede yazdım. Dünyanın her kıtasında geçen, dinleri de anlatan bir sinemaydı. Kimse maliyete yardım edemedi, o denli kaldı projem.
Atatürk’le ilgili sinema nasıl olacaktı?
Doğuşundan Cumhuriyeti kuruşuna kadar geçen süreyi anlatacaktı. O vakit oyuncu bulamamıştık. Maliyeti de çok oldu. Ancak benim daima başımda kalmıştı o. Bir orta Cüneyt Arkın’a çok özel makyajlar yapıp Atatürk’e benzetmeye çalıştım. Fakat sineması yapamadık. Cüneyt Arkın’ın da o vakit krallık dönemiydi. Herkesten evvel Atatürk sineması yapmış olacaktık.
Cumhuriyet
