Hasan Okan İşcan, “Açılırken Tek Kilitli” isimli kitap çıkardı. Açık Gazte’de kitaba ait değerlendirmelerde bulunan Serdar Müteferrika Serhatlı, kitabı anlattı.
Serhatlı’nın, “Edebiyata yeni bir afacan geldi” başlıklı yazısı şöyle:
“Edebiyatın yaramaz çocuk hâlleri olduğuna öteden beri inanırım.
Meraklıdır ve karıştırır, alttakini çekerken üsttekileri devirir.
Afacandır, çünkü zekâsı parlaktır.
Tatlı ve şirin hâllerine diyelim kaş çattınız, fazla kızamazsınız, iki dakikada sizi tebessüm ettirir; işte edebiyat budur…
Kelamın, söylemenin, anlatmanın gücü her vakit bu yaramaz çocuğun zihninde yeni soru işaretlerine, türlü arayışlara dönüşür.
Haşarı çocuğun çaya sirke katmak, üstüne tuz takım biraz da ketçap eklemesi üzere edebiyatın yaramazlık hâlleri, bütün bu yeniliklerin beşiği olur; oradan yepisyeni şekiller türeyecektir.
İşte böylesi bir edebiyat denemesi kısa müddet evvel raflarda yerini aldı:
¨Açılırken Tek Kilitli¨
H.Okan İşcan’ı, birkaç yıldır, internet ortamlarında takip ediyorduk; seyahatlerini manalandıran kısa kısa yazdığı deneme notları birikiyordu güya, bu satırlardan bir kitabın geleceğini görüyorduk. Hakikaten geldi!
İşcan işi icabı Evliya Çelebi’liğe çıkmış biridir; nazar değmesin fakat herkese kısmet olmaz böylesi.
Hem işini yapacaksın hem de gezeceksin…
Yediğin içtiğin senin olsun, gördüğünü anlat bari, denilse Okan İşcan’ın seyahat notlarından, bunların tümünden bir seyahatnâme çıkardı elbette.
Ama, İşcan edebiyatın her yere uzanan kollarına, her şeye dokunan ellerine birer cümle bırakmak istemiştir.
Kim bilir, tahminen seyahat notlarından ileride öteki metinler de okuruz, lakin artık gezdiği bu denli yerden dostlarına birer mektup gönderiyormuş üzere, onlara hitaben ve ithafla, yazmayı tercih etmiş olmalı.
Yüz on sekiz sayfalık, kısa cümleler, şiirsel seslenişler, hikayeyi anımsatan küçük yer tasvirleriyle ve edebiyatın deneme biçimine yakışan aforizmalarıyla, aslında 40-50 sayfalık bir bütüncül metin var, elimizde: ¨Açılırken Tek Kilitli…¨
Danimarka’da bir trende yazıp, o günden beri biriken küçük notlarını, daha birinci girişinde, mesela ¨Leyla ve Süheyla¨ya ithaf ediyor.
Böylelikle bizi de bir merak alıyor. Leyla ve Süheyla kim, fakat söylemiyor ki müellifimiz. Leyla ve Süheyla aklımızda birer isim olarak kalıyor, biz kendimize nazaran birer Leyla ve Süheyla yaratıyoruz zihnimizde. Leyla’lar, Süheyla’lar çoğalıyor…
Esasen bütün okumalar bir zihin çözümlemesi değil midir?
Bu isimler kurmaca mıdır, yoksa hakikaten İşcan’ın hayatında Leyla ve Süheyla var mıdır? Sayfalar ilerledikçe soy isimleri görülmeyen pek çok öbür isimler birikiyor ve bu defa biz muharririn zihin dünyasını kavramaya, çözmeye, anlamaya çalışmak için kâh küçük şiir dizeleri üzere kâh devrik cümleyle kapanmış bir vurgunun peşine düşüyoruz.
Ne ki İşcan, saklambaç oyununa çıkmış küçük bir afacan üzere derhal saklanıyor, bir tek ¨Elma dersem çık, armut dersem çıkma!¨ diyesimiz kalıyor.
İşcan’ın edebiyat ve kitap dünyasına giriş yaptığı bu yapıtında bilinçaltı akımı~Sürrealizmin izlerini görerek okudukça izler, düşler, sebil çeşmeler, sık sık tren düdükleri, uykusuz gecelerinde saat tik takları apaçık ve apak biçimde ¨Hey okur! Ben saklanacağım, haydi gel beni bul!¨ diye seslenmektedir.
Ah, hele saatler; Okan İşcan için saatlerin önemi…
Dedesinden kalan köstekli saatin yanında anneannesinden miras kol saatini yan yana koyarken geçmiş vakti durdurduğuna şahit oluruz; kendi kaybolan dede saatlerimize yanarız.
İşcan’ın yapıtı başlı başına oturup, baştan sona okunacak bir metin değildir. Orasından burasından eşelenip deşelenecek, karnı tok tavuğun tekrar de iştahla sapı samanı gagaladığı üzere, bir edebiyat iştahına muhtaçlık gösteren yazı çeşidi olarak karşımızdadır.
Romandan kıssaya, şiirden düz yazı ve denemeye kadar tahminen de bütün tiplerin bir kokteyli bulunuyor elimizde…
Hele, gazetemizin müelliflerinden Mahmut Şenol’un Arkitera Mimarlık mecmuasında 2016’da yayınlanmış ¨Meşgul Görünmek Sanatı¨ başlıklı deneme-hikâye yazısından alıntı yaptığı Yusuf Kalfa karakterini tekrar bize hatırlatması dikkatimizi çekmiştir.
Sizin de hayata dair küçücük üzere görünen ve üzerinde durmayı ihmal ettiğiniz kaç şeyleri, bir daha durup düşünüp, satır satır ve yavaş bir ritimle tekrar tekrar okuyabileceğiniz yepisyeni bir usul sunan, mektup-öykü ve şiirin bezediği sessiz bir zihin seyahati kitabı, tarafımdan tavsiye edilir…
Merhum şairimiz Gülten Akın’ın, ¨Ah, kimselerin vakti yok / Durup ince şeyleri anlamaya¨ dizeleri kulaklarımızda çınlıyorsa, işte artık İşcan’ın sözcüklerini dinleyerek ince şeylerin peşine düşmek vaktidir.”
Cumhuriyet
