“Selma Gürbüz; ‘Dünya Diye Bir Yer’ standı, İstanbul Modern’de 3 Kasım’da açılış.” Selma Gürbüz, dünyaya bu standıyla ve asla unutulmayacak yapıtlarını bırakarak veda edip öbür bir dünyaya gitti. Notunu aldığım o standın açılışındaydım. Bilmeyenlerin bile anlayacağı kadar sıhhatsiz görünüyordu; yerlere kadar uzayan, simsiyah elbisesiyle adeta bir öteki seyahate çıkmaya hazır üzereydi. “Benim için her stant bir hesaplaşmadır” dediği konuşmasını yaptıktan sonra hastaneye, tedaviye gitti. Otuz beş yıllık sanat ömrünün izlerini taşıyan fotoğraf, desen, yerleştirme, heykel, görüntü üzere değişik sanat kısımlarındaki yapıtlarıyla bu stant bir hesaplaşmadan çok vedaydı. Ve kimi fotoğraflarındaki dans eden iskeletler de yaklaşan sondan korkmadığı bildirisi mı?
Çok genç (1960) ve olgunlukla üreteceği yaşta ortamızdan ayrılan Selma Gürbüz’ün masalsı dünyasında beşerler, hayvanlar, ilahlar, tabiat, masal figürleri, Anadolu’dan Afrika’ya semboller, ışık oyunları, gerçeküstü bir dünyanın varlıkları yer alıyor ve sanatseverleri her birinin karşısında düşündürürken farklı dünyalara götürüyordu. İstanbul Modern’deki standı mart sonunda bitecekken 31 Haziran’a kadar uzatılmıştı. Selma Gürbüz’ü pahalı sanatçı, İnci Eviner’in kelamlarıyla uğurluyoruz: “Sevgili Selma, yıllar evvel her gün Akaretler yokuşundan iki tazı ile çıkışın unutulmaz bir fotoğraf olarak hafızamda yerini aldı. ‘Dünya Diye Bir Yer’den hoş fotoğraflarını gerinde bırakıp, çekip gittin. Oysa retrospektif sergin bir veda imiş.”
Cumhuriyet
