İzmir’de 1990 yılından bu yana sürdürülen Metropolis Antik Kenti hafriyat çalışmalarında birbiriyle temaslı dört sarnıca ulaşıldı. Hafriyatlarda tespit edilen çok sayıda yemek artığı, hayvan kemiği ve seramik modülleri, M.S. 12’inci ve 13’üncü yüzyıllarda Metropolis kent halkının beslenme ve tüketim alışkanlıklarına ışık tuttu.
“Ana Tanrıça Kenti” olarak bilinen ve İzmir’in Torbalı ilçesine bağlı Yeniköy ve Özbey mahalleleri ortasında yer alan Metropolis Antik Kenti hafriyat çalışmaları 1990 yılından bu yana devam ediyor. Tarihi, Geç Neolitik Çağı’ndaki birinci yerleşim izlerinden Klasik Çağ’a, Helenistik Çağ’dan Roma ve Bizans periyotlarına, Beylikler ve Osmanlı tarihine kadar uzanan Metropolis’teki kazılarla yeni anıtsal yapılar gün yüzüne çıkarılıyor. Bu yıl Temmuz ayında başlayan 2020 hafriyat çalışmalarında ise daha evvel antik kentte hiçbir izi olmayan birbiriyle temaslı dört sarnıç, 7 metrelik toprak dolgusunun altında bulundu. Geç Roma Devri’nde kentin su gereksinimini karşılamak için kullanıldığı düşünülen sarnıçların neredeyse büsbütün korunmuş durumda bulunmasının periyoda dair değerli bilgi, bulgu ve tarihi yapıtların ortaya çıkarılması açısından büyük değer taşıdığı bildirildi.
SARNIÇLAR KENTİN DORUKLARINA İNŞA EDİLMİŞ
Hafriyat alanında yapılan çalışmalarda, Metropolis halkının aşağı kentteki su kaynaklarına alternatif olarak kentin en yüksek merkezi olan akropolise bu sarnıçları inşa etmesinin temel nedenlerinden birinin, bilhassa Bizans Çağı’ndaki savunma ihtiyacından kaynaklandığı ve kente gerçekleştirilecek muhtemel bir hücum ya da kuşatma esnasında güçlü surlarla çevrili akropolisteki sarnıçların halkın su muhtaçlığını uzun müddet karşılayacağı için kuşatmaya direnmek ismine hayati bir değer taşıdığı ortaya çıktı. Metropolis akropolisinde bulunan dört sarnıcın 600 ton su kapasitesine sahip olduğu varsayım edilirken, halkın günlük su tüketimi, ziraî faaliyetler ve kamu yapılarının su muhtaçlığı hesaba katıldığında yan yana dört sarnıcın inşa edilmesine ihtiyaç duyulduğu belirlendi.
Cumhuriyet
