1992’den beri birinci kere sahneye çıkıyorsunuz. Bir kuşak sizi tiyatro sahnesinde göremedi hiç… Neden bu kadar orta verdiniz?
Kendime de net izah edemiyorum. Lakin şöyle bir izah yolu buldum; biz kabarenin ismini dahi bilmiyorduk. Haldun Taner bize öğretti. Hem ülkeye kabare tiyatrosunu kazandırdı hem beni ben yaptı. Biz kabare tiyatrosunda hakikaten hiç bilmediğimiz bir olayı öğrendik. Bizimle birlikte, seyircimiz muharrirlerimiz da öğrendi. Her kararı kendimiz veriyorduk mutfaktan yetiştiğimiz için. Ondan sonra diğer bir yerde çalışmayı galiba pek istemedim. Kabareyi de en üst noktasında bıraktık. Oradan dönüşüm de çok güzel olmaz diye düşündüm. Sahneye paydos dedim lakin sinema devam etti, öğretmenliğe başladım, konferanslarım devam etti.
Devekuşu Kabare neden kapandı?
Birinci sebep ekonomikti. 150 kişi çalışıyorduk, yönetim etmek zorlaştı. İkincisi tiyatro yeri sorunu idi. Bir türlü bir salon sahibi olamadık, orada burada oynadık. Üçüncü ve en kıymetli sorun kabare muharriri yetişmedi.
Bir diğer neden de Zeki tiyatro yapmaktan biraz sıkıldı. O daha çok sinemacıdır ben tiyatro. Bu türlü bir ayrılık olunca da diğer işler deneyelim mi diye düşünmeye başladık. Son oynadığımız sahnede yanımızda akaryakıt istasyonu vardı. Bir ülkede akaryakıt istasyonu ile tiyatro yan yana gelirse hangisi kapatılır? Tabi ki tiyatro.
‘Benim sahne heyecanım hiç bitmez’
30 yıl sonra tekrar sahneye çıktığınız birinci an ne hissettiniz?
Prova için sahneye geldim, koltuğa oturdum. Salon boştu, ben kendi başımda doldurdum ve tepkileri da aldım. Birden heyecanlandım. Beynim, beni çabucak ‘bu işi kabul et ve yap’ diye uyardı. Benim sahne heyecanım hiç bitmez. Antre yapmadan önce seyircinin bir mırıltısı vardır, kendi içinde konuşur. (Sesin taklidini yapıyor) Onu duyduğum vakit benim dizlerim titremeye başlar. Bir de koku alırım salondan, seyircinin kokusunu.
Çok keyifli gidiyor sahnemiz. Sanat tüketicisi kadir bilir.
“ZEKİ ALASYA’YI ARIYOR İSTER İSTEMEZ İNSANIN GÖZLERİ…”
Biz Zeki ile iki arkadaş, kardeştik. Yarin yanağından öbür her şeyimiz ortaktı. Mukadderat birliğimiz vardı. Empatiyi iyi yapardık. Demokrat bir idaremiz vardı. Bunlar örnek alınacak şeyler, inanarak ve severek anlatıyorum. Baht ayırmasaydı keyifli birlikteliğimiz devam edecekti.
Gençlerle bağlantınız nasıl?
Ben 10 yıldır üniversitede gençlere kabare dersi veriyorum. Her yıl 30 öğrencim oluyor ortalama. Gençler beni zinde tutuyorlar. Mezun ettiğim birtakım öğrencilerim bugün sanat dünyasında çalışıyorlar. Onlar da bana kıvanç veriyor.
Ben 60 sene öğrencilik yaptım, oyunculuğu öğrendim. Hala da bitmedi öğrenciliğim. 10 yıldır da öğrendiklerimi paylaşıyorum.
Sahne ve okul dışındaki vaktiniz nasıl geçiyor?
Dinleniyorum, okuyorum. Ben her şeyi okurum fakat son vakitlerde bilhassa beyin üzerine. Beyin çok değerli bir organ. Günde 2 gazeteyi kesinlikle okurum.
Hangileri?
Cumhuriyet ve Sözcü. Ben gazete kağıdına ve kokusuna alışmışım. Dijital ortamda okumayı sevmiyorum.
Siyasetteki aktüel gelişmeleri takip ediyor musunuz?
Etmemek imkansız. Maalesef her şeyden haberdarım. Ben bu yaşa geldim, Türkiye bir türlü geçiş periyodundan çıkamadı. Vakit zaman düzgüne vakit zaman geriye oluyor bu geçiş. Son vakitlerde da bilhassa ekonomimiz sağlıklı gitmiyor. Kesinlikle bilerek yapılıyor, bir planları var. Umarım cari açığı kapatmak açısından bu yolu seçtiler.
Biraz da Çin siyasetini uyguluyorlar diye düşünüyorum. Ucuz iş gücü yatırımı, sermayeyi çekmek üzere bir fikir var anladığım kadarıyla.
Pekala işe fayda mı sizce bu usul?
Göreceğiz. Rivayet türlü.
Cumhurbaşkanına hakaretten yargılandınız. Bugün yeniden tıpkı cümleleri kurar mıydınız?
Ben sözlerimin ardında duruyorum. Bana kimse silah zoruyla söyletmedi, kendim söyledim. Benim benliğim, karakterim, konstrüksiyonum odur. Niyetimi söz ettim. Hakaret içerdiği kanaatinde asla değilim.
Beraat kararına karşı cepheden itiraz edilmiş… Size karşı bu ısrarın özel bir nedeni olduğunu düşünüyor musunuz?,
Son duruşmada hakime hanım beraat verdi. Savcı ceza istedi, o yüzden istinaf mahkemesine gitti. Kararı orası verecek. Her şey olabilir, ne düşündüklerini bilmiyorum.
Bir söyleşinizde kendinizi sosyalist olarak gördüğünüzü söylemişsiniz…
Evet hala da öyleyim. Ben İstanbul Aksaray’da doğdum, büyüdüm. Orası ekonomik olarak orta sınıf kabul edeceğimiz bir yerdi. Biz sol tandanslı yetiştik. O devir sol niyet daha sıcaktı, sol pahalar daha sağlıklıydı. İnsanı daha merkeze koyan görüş de hala sol görüştür.
‘ERDOĞAN BİRİNCİ ÇEŞİTTE 50+1’İ SAĞLAYAMAYACAK’
Türkiye’de muhalefetten ve sol siyasetten umutlu musunuz?
İkisi için de çok olumlu konuşamayacağım. Biz biraz eksik demokrasi biraz da ılık teokrasi ile yönetiliyoruz. Seçim yapılıyor o nedenle demokrasi yok diyemiyorum. Ancak tam demokrat değiliz. Muhalefet bu idarenin karşısına demokrasi blokunu koyamadı. İktidarı amaçlayanlar için bunların hepsi bir bütün; evvel rejimi tasfiye edip, demokrasi ile devam etmesi sonra kendi çıkarlarına bakması daha yanlışsız diye düşünüyorum. Deva muhalefette birlik, akıl onu söylüyor.
Seçimlere ait öngörünüz var mı?
Ben biraz aritmetik bilirim. Şimdi muhalefetin yüzde yüz kazanacağına ait sonuçları göremiyorum. Demin bahsettiğim demokrasi bloku oluşsaydı muhalefet yüzde 60’ları bulurlardı. Fakat araştırma şirketlerinin gösterdiğine nazaran net olan bir şey var; reisi cumhurun birinci tıpta 50+1’i sağlayamayacağı.
“SÖZÜNÜZÜ MIRILDANIN, SEYİRCİ ANLAR”
Devekuşu kabare bugün yapılsaydı en çok nelerle dalga geçerdi? Ve bugün birebir özgünlüğünde yapılabilir miydi sizce?
Kabare Tiyatroları en baskıcı rejimlerde bile söyleyecek kelam bulur. Bu siyasi ortamda kabare yapılmaz üzere bir kanaatim yok o nedenle. Kâfi ki siz söyleyecek sözünüzü daha şık üretin. Mırıldanın, seyirci anlar. Mizah temelinde biraz denetim altına alınmış taarruz silahıdır. Bugün de olsa yapılabileceğini kestirim ediyorum.
Devekuşu’nda hicvettiğimiz bahislerde geçmişten bugüne çok az şey değişmiş. Bir tek enflasyonu tutturamamışız.
Enflasyon sayılarını abartmamıza karşın bugünkünden geride kalıyor. Onun dışında her şey birebir.
Netflix’teki belgeseliniz ağır ilgi gördü. Bu ilgiden şad musunuz. İlgiye neye bağlıyorsunuz?
İyi bir belgesel oldu. His yüklü doğrularla dolu. İsmi de çok hoş ‘iyi ki yapmışım.’ İlgiyi bekliyordum zira esasen benim amaçlarımdan biriydi.
Sizinle ilgili toplumsal medyada kusursuz yorumlar var. Onun gibisi bir daha gelmez diyenler çok. Bu kadar sevilmenizi neye bağlıyorsunuz?
Bir Metin Akpınar daha gelir. Ben de Madagaskar’dan gelmedim. Aksaray’da doğdum geldim. Ben daima kamu faydasına çalıştım. Kamu faydası fikri her mevzuda benim beynime yer etmiştir. Onlar lehine ürettim her şeyi. O yüzden de mutluluğa adanmış bir ömür diye de ukalalık yapabiliyoruz.
Belgesel çektiniz, tekrar sahneye döndünüz. Geriye bırakmak istediğiniz diğer neler var?
Artık bir de kitap çalışmamız var. Bir de kabare tiyatrosu müzesi yapabilirsem benim öteki talebim yok, bunlar bana yetecek. Kabare tiyatrosunda çok şehit verdik biz. Haldun Beyefendi geçsin, Zaki Alasya dolaşsın… Müzede bu türlü bir mavi cennet odası düşünüyorum. Toplumumun laik, demokratik bir rejimde yönetilmesini istek ederim. Onu görürsem bu üçünden daha memnun olurum.
En çok iyi ki yapmışım dediğiniz şey neydi?
İyi ki tiyatro, kabare yapmışım. Keşke herkes yapsa! Ben hayatımdan mutluyum, tekrar bu türlü olmak isterdim. Seçenerek, düşünerek yaşadım.
Keşke dediğim şey ise; Kuyucaklı Yusuf’u, Anayurt Oteli’ni, Yaşar ne Yaşar Yaşamaz’ı oynamak isterdim.
“ÖĞRETMENLİĞİN DOZUNU KAÇIRDIYSAM CEM’DEN ÖZÜR DİLERİM”
Geçen günlerde verdiğim bir söyleşide iki yanlış yaptım. Birincisi Nişantaşı’nda tiyatro oynarken anlattığım kıssada Vali, Vefa Poyraz’dı dedim, halbuki Nevzat Ayaz Beyefendi’ydi.
Bir de Cem Yılmaz’la ilgili… Stand-up hakkında konuşurken Cem’in oyunculuğu ile ilgili bir şeyler söyledim. Bir tweet atmış orada biraz gönül koymuş. Bu da beni çok üzdü. Kimsenin üzülmesini, kırılmasını aslında istemem, Cem’in kırılmasını hiç istemem. Sevdiğim, beni güldüren bir arkadaş. İyi de bir komedyen. Anlatmak istediğim yalnızca kompozisyonlara biraz daha itina göstermesi. Kara Güldürü tiplemesi mesela harikaydı. Daha çok reklamdaki tiplemelerini özensiz bulduğumu söylemek istedim. Öğretmenliğin dozunu kaçırdıysam Cem’den ve sevenlerinden çok özür diliyorum.
Beni davet etmiş. Ben onu sahnede izlemiştim. Tekrar da giderim niye gitmeyeyim? Ayrıyeten bütün görüntülerini da izledim
Cumhuriyet
