Sarp Bozkurt, ‘Amaçsız başlayan öyküler de gün gelir amacını bulur’

– 10 yaşından beri bölümün içindesiniz. Baba Evi’yle başlayan mesleğinizin parlama anı Güldürü Dükkânı… Nasıl bir seyahatti sizinki?

Evet 22 yıl oldu başlayalı. Galiba uzun bir seyahat oldu. Televizyon, tiyatro, güldürü kulüplerinde doğaçlama tiyatrolar, sinema sinemaları, Güldürü Dükkânı, Sen Çal Kapımı ve artık Hedefi Olmayan Küme… Fakat her işte tekrar başlıyormuşum üzere hissettim. Bu latife değil. Parlamaya çalışmak üzere bir gayem da hiçbir vakit olmadı nitekim. Tersine belirli bir yaşa ve olgunluğa kadar kendimi art planda tutmaya çalıştım. Hem mesleğim hem de kişiliğim için. Artık dönüp bakınca 22 yıl öncesine, yaptığım her şeyi iyi ki yapmışım, verdiğim tüm kararları iyi ki vermişim ve çabuk etmemişim diyorum. Seyahatin her anından keyif almaya baktım ve bu yüzden kusursuz bir seyahatti.

BİR TELEFONLA GELEN SÜRPRİZ

– Emeli Olmayan Küme takımıyla yollarınız nasıl kesişti?

Hareket Sekiz sinemasının setindeydim. Setteyken telefon çaldı ve Hedefi Olmayan Küme sinemasının direktörü Ali Tanrıverdi aradı. Sugarworkz ismini duyunca çok heyecanlandım. Düşünsenize Çakallarla Dans diye bir sinema yapıyorlar, milyonlar izliyor ve dayanılmaz bir seriye dönüşüyor. Hakikaten bu telefonla birlikte mesleğim de bir anda sürat almaya başladı. Birinci başta sinemada diğer bir rol için konuştuk açıkçası fakat konuşmalarımız ilerledikçe Onur rolü için bana güvendiler.

– Sinemanın vizyon tarihi pandemi nedeniyle birçok kere ertelendi. Pandemi devrinde kahkahalar en çok gereksinimimiz olan şeylerdendi. Siz bu devirde kendi kahkahalarınızı nelerde buldunuz?

Açıkçası pandeminin başlangıcıyla birlikte bir bebek beklediğimizi öğrendik. Esasen bu, hayatımıza o karamsar devirde büyük bir sevinç getirdi. Kaldı ki biz halihazırda eşimle konutta çok eğlenen insanlarız. iki ay içinde de Sen Çal Kapımı seti başladı. Ve aslında bir kurtarılmış bölge üzereydi set. Biz de bu kurtarılmış bölgenin içinde hayatımızın cümbüşünü bulduk. Kusursuz bir 1.5 yıl geçirdik. Mükemmel dostluklar, büyük kahkahalar, sete doğan bebeğimiz Uzay…

HAYATA ERKEN BAŞLADIM

– Gözlemlediğim kadarıyla amaçsızlık gençler ortasında çok yaygın. Siz de 20’li yaşlarda o denli miydiniz?

Takdir edersiniz ki ben hayata biraz erken başladım. Amaçsızlığı düşünmek yahut yaşamak üzere bir vaktim hiç olmadı. 10 yaşında ne yapmak istediğimden emindim.

– Hayat emelinizi nasıl buldunuz pekala?

3-4 yaşlarında aileyi bir ortaya toplayıp onlara Kemal Sunal taklidi yaparmışım. Kuzenimi de yanıma alıp hiçbir şey düşünmeden onlara ufak çaplı güldürü şovları düzenlermişim. Artık düşününce bunun resmen minik bir orta oyunu olduğunu anlıyorum. Maksadımı zati o devirde bulmuşum. Ben şanslı bir çocukmuşum anlayacağınız.

‘İYİ Kİ’LERLE HAYATI GEÇİRMELİ

– Pekala, sizce hayatın emeli ne?

Çok şahsî bir soru olduğunu düşünmekle birlikte benim için katiyetle gülmek, eğlenmek ve bu kısıtlı vakitte mümkün olabilecek en büyük zevki almak. Ne vakit biteceği belirli olmayan bir seyahat var ortada. Her anı dolu dolu, hiçbir şeyden pişman olmadan, “iyi ki”lerle geçirmek gerektiğine inanıyorum. Ve emellerimden biri de kalabalık bir cenazeye sahip olmak.

– Amaçsızlık makus bir şey mi sizce? Derler ya: Gideceği limanı olmayana hiçbir rüzgâr yardım edemez. O denli düşünenlerden misiniz?

Ben spontane yaşamayı biraz seviyorum galiba. Evet bir gayem vardı başımda daima. Lakin her şeyi ayrıntılı düşünerek de yaşamadım. Bence hedefsiz başlayan kıssalar de bir noktada maksadını bulur. Emeli Olmayan Küme sineması de aslında bunu anlatıyor. Amaçsızlıkla kurulan bir kümenin ne büyük emellere hizmet edebileceğini… Sinema biraz sürpriz sonlu anlayacağınız.

HER TÜRLÜ SEVGİYE ÇOK HASSASIM

– Güldürünün içindeki insanlardan hayranları daima komik olmalarını bekler.

Mutlaka genel olarak o denli bir beklenti oluyor. Açıkçası çok gücü yüksek biri değilim. Genelde utangaç ve içine kapanık olduğumu söyleyebilirim. Fakat onlardan gelen sevgiyi görünce içimde fırtınalar kopuyor. Rastgele bir sevgiye karşı çok hassas biriyim. O yüzden komiklik kendi kendine oluşuyor zati. Olağan insan her vakit hayatının en iyi gününü yaşamıyor ancak gördüğüm ufak bir sevgide bile o gün güzelleşiyor.

HER ŞEYLE DALGA GEÇERİM

– “Benim için mizah ve latifede hudut yok” diyorsunuz. Hakikaten de o denli mi?

Katiyetle o denli. Ben her şeyin şakasının yapılması taraftarıyım. Başıma gelen makûs olayları da bu türlü yumuşatıyorum galiba hayatımda. Bana çok yardımcı oluyor. Ancak herkesten bunu bekleyemem alışılmış ki. Bu yüzden hassasiyetleri düşünerek latife yapmak durumunda kaldığım doğrudur. Ancak bana kalsa her şeyle dalga geçerim. Hayat bu türlü daha kolay…

HOŞ ANLARI KOVALARIM

– Derler ki çok gülenler içlerinde en büyük acıyı taşıyanlardır… Katılır mısınız?

Acının, insanın acıyı nasıl yorumladığıyla ilgili olduğunu düşünüyorum. Birebir acı, farklı ruhlarda farklı sonuçlara sebep olabilir. Bu yüzden en büyük acı diye bir şeyin varlığına da inanmıyorum. Dediğim üzere ben acılarla başa çıkmanın metodunu güldürü olarak buldum. Aslında sorduğunuz soruya yanıt veren bir şey bu. Ne yaşarsam yaşayayım buna gülebilecek bir şey bulduğum sürece hayat benim için yaşamaya kıymet olacak. Her vakit gülecek bir sebep bulunur. Makus acılar yaşanırken kesinlikle hoş anlar da insanın başına gelir. Daima bu hoş anları kovalamak lazım. Neye odaklanırsanız hayat odur bence.

Cumhuriyet