Beylikdüzü’nde yaşayan Ayşe Çalışkan (43), 11 yaşında geçirdiği bir kazanın akabinde uygulanan yanlış tedaviyle bir kolunu kaybetti. Dirseğinden itibaren bir kolunun kesildiğini kaydeden Ayşe Çalışkan, “11 yaşındayken Kastamonu’da yaşıyordum. Attan düştükten sonra koluma yanlış tedavi uygulandı. Kolum evvel kangren kaldı. 15 günün akabinde çürümeye başladığı için kesildi. Çok güç günler geçirdim. Ailem bana farklı bakmaya başladı. Engelli biri olduğum için dışlandım ve okutmadılar. Öbür kardeşlerimin üzerine düşerken beni yok saydılar. En çok gereksinimim olduğu vakitlerde ailemden darbeler aldım. Bu bahis yüzünden ruhsal tedavi bile gördüm” dedi.
“‘ENGELLİ KIZ ÇALIŞAMAZ’ DEDİLER”
18 yaşında iş hayatına atıldığını kaydeden Çalışkan “Tüm engellemelere karşın dışarıdan ortaokulu ve liseyi okudum. Hoş bir firmada çalıştım. Kendi kendimi yetiştirdim. Ehliyetimi aldım. Babam yurt dışında yaşıyordu fakat geldiğinde ‘engelli kız çalışamaz’ diyordu. İşe gitmek istediğimde bana şiddet uyguluyordu. İşe gitmek için Ayakkabımı elime alıp sokağa kaçtığımı bilirim. Ne olursa olsun vazgeçmedim. Evlendikten sonra da ailemden dayanak görmedim. Birkaç sene sonra çocuğum oldu. Eşim vardiyalı çalışırken bile tüm süreçte yanımda olmaya çalıştı. Çocuğum doğduktan sonra tek kolumla çocuğuma yettim. Çocuğum okula başlayacağı vakitte da emekli oldum” diye konuştu.
“KESİK KOLUMLA MAKROME YAPMAYI ÖĞRENDİM”
Yaklaşık 2 yıldır çalışmadığını söyleyen Çalışkan “ Borçlarımız var. Pazarcılık bile yaptım. Daha sonra bir gelir elde etmek için Makrome yapmaya başladım. Gece gündüz uyumadan çalıştım. Tüm görüntüleri izledim, gece yarıları kalkıp nasıl yapacağımı düşündüm. Ders çalışır üzere çalıştım. Makrome yaparken kolumun altına ipleri kıstırıyorum. Bazen de kolumun altından tutup ipi çekiyorum, parmağımdan takviye alarak düğüm atıyorum. Başarmak beni çok memnun ediyor. Artık ufak tefek siparişler alıyorum. Saatler, aynalar, avizeler yapıyorum. Yaptığım eserleri meskenden satıyorum”ifadelerini kullandı. Pürüzlerin başta başladığını söyleyen Ayşe Çalışkan “Engelli olmaları eksik oldukları manasına gelmiyor. Her vakit kendilerine gaye koysunlar. Etkin olsunlar. Neler yapabileceklerini görsünler. Engelli arkadaşlarımın ailelerine de seslenmek istiyorum. Ne olursa olsun engelli diye kayırmasınlar, takviye olsunlar. Dışarı çıkartmak istemeyen, gizleyen, okutmayan, utanan çok aile var. Bunları yapmasınlar. Biz yalnızca dışlanmamak, herkes üzere davranılmak istiyoruz. Pürüzler düşüncededir” dedi. Çalışkan yetkililere de seslenerek, eğitim alanından ruhsal dayanağa kadar engelli bireylere dayanak olmalarını istedi.
Cumhuriyet
